Kano – Paul Demets

Een omtrek maakt helder. Met trage slagen je tempo
bewaren. De oever schuift op terwijl je door het water
wordt gedragen. Alles zit in je de wereld heeft een grens
grasvlakken oevers wolken die het oppervlak bevolken.

Je glijdt over de Leie. Elk woord heb je achtergelaten.
Je wil geen vaste grond. Je lichaam helt voorover. Dieren
staan plomp in de weide en gaan in je beweging verloren.
Je houdt je als een vis schuil tussen de lissen en stolt

in je vorm van een man op het water. Je zinkt in jezelf
in de tijd en vindt oeverloos van dit landschap de bodem.
Hoe donker het in je kan zijn. Het kijken: pijn die niet
wijkt. Als je aanmeert, zijn je voeten van slijk.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.