Ik dank de hemel voor het woord niveau
want met dat woord kan ik me distantiëren.
Ik kan mij niet … dat is nu eenmaal zo …
met Jan en Piet en Klaas gaan occuperen,
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
Ik dank de hemel voor het woord niveau
want met dat woord kan ik me distantiëren.
Ik kan mij niet … dat is nu eenmaal zo …
met Jan en Piet en Klaas gaan occuperen,
Kundig fabriekswerk
Ten westen van de vrijheid, van Thomas Engström, is het eerste deel van een nieuwe serie omtrent Ludwig Licht. Zoals het tegenwoordig vaker gaat is de verschijning van dit debuut met de nodige ketelmuziek gepaard gegaan. “Fenomenale thriller met internationale allure” is zo’n ronkende uiting. Het is heel aardig, de moeite waard, maar zeker niet fenomenaal.
Marrakech, juli 2011. In een kapperszaak worden drie Amerikaanse burgers bruut geëxecuteerd. Een week later belt een Amerikaanse vrouw de ambassade in Berlijn met meer informatie. De CIA-top in Berlijn vangt het bericht op en vermoedt een groot complot. Oud-agent en -spion Ludwig Licht wordt ingeschakeld om de vrouw op te sporen, en daarmee begint de jacht op Amerika’s gezworen vijanden. Marrakech, Berlijn en Amerika: plaatsen waar de oude wereld in botsing komt met de moderne. Wie zijn vijanden, wie zijn bondgenoten en wie beschermt onze vrijheid?
Luchtig verpakt vernietigend portret
Arto Paasilinna is een Finse schrijver die enkele tientallen romans heeft geschreven. Hiervan zijn er acht in het Nederlands vertaald. De tien minnaressen is mijn kennismaking met zijn werk en die is mij zeer goed bevallen.
Grootindustrieel Rämekorpi blijft na het feest voor zijn zestigste verjaardag achter in een zee van bloemen, flessen champagne en kaviaar. Hij besluit de geschenken uit te delen aan de vrouwen uit zijn kennissenkring en met elke vrouw bij wie hij langsgaat, beleeft Rämekorpi een opwindend avontuur. Wegens succes doet hij de tocht tegen de Kerst nog eens over, maar de vrouwen zijn inmiddels van elkaars bestaan op de hoogte geraakt en nemen wraak op hun gemeenschappelijke minnaar.
Vandaag waaide er iets onzichtbaars in mijn oog.
De huisarts spoot fluor op mijn netvlies
om te zien of verder alles in orde was.
Later werd ik aangereden
door een rode Volvo.
Filosofische thriller annex ideeënroman
Sommige boeken zijn nauwelijks in een vakje te stoppen. Vrije val van Juli Zeh is een wel zeer goed voorbeeld. Het heeft kenmerken van een thriller: een misdaad, een motief, een dader, een speurder. Maar ook en misschien wel vooral: een roman waarin een vergissing enorme gevolgen blijkt te hebben, een vriendschap die tot het uiterste wordt beproefd en wetenschappelijke discussies op (onnavolgbaar) hoog niveau.
De jeugdvrienden Oskar en Sebastian zijn beroemde fysici. Oskar is een studentikoze, excentrieke, vrijgezelle dandy. Sebastian is getrouwd met Maike en vader van hun zoontje Liam. Elke eerste vrijdag van de maand komt Oskar bij zijn vriend en diens gezin eten in Freiburg, het decor van Vrije val. Hun wetenschappelijke inzichten zijn in de loop der tijd steeds meer gaan lopen verschillen. Als Sebastian zijn zoontje Liam naar de padvinderij heeft gebracht, wordt Liam ontvoerd. De ontvoerders hebben één eis: 'Dabbeling moet weg'. Dabbeling is een bevriende arts. Sebastian denkt dat de gijzelnemers iets van doen hebben met een farmaceutisch schandaal, waar Dabbeling te veel van weet. Om Liam vrij te krijgen, doodt hij de arts, als Liams vrijlating uitblijft, waarschuwt Sebastian de politie. Over de moord op Dabbeling zwijgt hij.
De zaak komt op het bureau van de Freiburgse commissaris Rita Skura en haar collega Schilf. Schilf is een intellectuele vrijgezel met een dodelijke hersentumor, en een aanhanger van Kantiaanse filosofische principes, die hem hebben geholpen bij het oplossen van veel misdaden. Met zijn onorthodoxe werkwijze slaagt Schilf erin de ontvoering en de moord te ontrafelen.
Ach, kijk ze nou toch vrolijk staan te springen!
De witte veren vliegen in het rond
Ook cherubijntjes in hun blote kont
Staan stralend van Gods lof en eer te zingen
Tegenvaller.
Galgenveld, het eerste deel van het vierluik De Noordzeemoorden van Isa Maron is met veel tromgeroffel in de markt gezet. Een promotiecampagne die zijn weerga in Nederland nauwelijks kent heeft ertoe geleid dat velen Galgenveld inmiddels hebben gelezen. Veel positieve recensies maar toch ook wel wat minder enthousiaste beoordelingen vielen deze thriller ten deel.
Meedogenloos. Meedogenloos. Zijn nieuwe mantra. Het woord bevalt hem. Meedogenloos. Te lang is hij die lieve jongen geweest. Zijn moeder zei het vroeger zo godvergeten vaak dat hij dacht dat het wel waar moest zijn. 'Het is zo'n lieve jongen.' Niet meer. Nooit meer. Op een mistige zondagochtend, op het stilste uur van de beginnende dag, koerst de veerpont van Amsterdam CS naar Noord recht op een lijk af. Aan een van de hoge lantaarnpalen aan de kade bungelt het lichaam van een man, zijn gezicht gruwelijk vertrokken, zijn broek op zijn enkels.
Kyra - die een obsessie voor crime heeft - springt meteen op haar scooter, scheurt langs het Noordhollands Kanaal en komt tegelijk met de politie aan bij het IJ. Hevig geïnteresseerd in de live moord, wat er op een PD allemaal gebeurt, hoe de politie zich gedraagt en wat de eerste stappen in het onderzoek zijn, laat Kyra zich niet zomaar wegsturen. Ze krijgt woorden met Maud Mertens, de verantwoordelijke rechercheur. Op dat moment draait de wind het lichaam een beetje, en stelt Kyra verbaasd vast dat ze de man kent. Het is Marc Gaullier, de populaire docent kunst van haar school.
Je zult op een late donderdagavond nog even met facebook bezig zijn. Iemand had een bericht gestuurd dat ik wel moest lezen. Vervolgens kreeg ik een suggestie om een pagina te “liken” van een uitgeverij, Koppernik, een nogal bijzonder fonds van relatief onbekende auteurs.
Van hen had ik enkele maanden daarvoor het prachtige Iets in ons boog diep van Jan Lauwereyns gelezen en gerecenseerd, vandaar dat ik de naam herkende.
Het leek mij wel wat om hen te volgen. Maar dan.
Natuur maakt zich weer op, verft bruin
wat naar omlaag moet tussen bomen
die hun jas van hout weer dichtknopen
en traag naar binnen keren. Vallend blad
In deze laatste week van de advent
zou het moeten gaan sneeuwen: ieder jaar
zijn het dezelfde dingen waar je naar
verlangt. Dus sneeuwt het niet; maar alles went.