Queeste – Mieke van Zonneveld

Valencia lokt hem naar haar kathedraal
ontbloot voor zijn ogen het hart van de stad
haar gotische poort en haar heilige graal
die eenmaal gevonden geen waarde meer had.

Lees verder

Share

Zelfgevoel – Jan Veth

Ik vier alleen mijn ziele-sabbathsrust,
Kalm in mijn kamer binnen blinde muren,
In ’t gemelijk genot van ledige uren,
Waarin mijn wrevel langzaam wordt gesust.

Lees verder

Share

Bed – Edward van de Vendel

Mama stuurt me ‘s avonds op
in mijn dekbed-envelop.
Nachtpost, zegt ze,
daarna legt ze
zachte lippen op mijn mond:
dat zijn de zegels,
de regels om te zorgen
dat ik ‘s morgens
teruggezonden word.
Dan gaap ik
en dan lacht ze:
Welterusten liefje.
Dan slaap ik
en dan zucht ze:
Welterusten briefje.

Share

Thuiskomst van de kinderen – Vasalis

Als grote bloemen komen zij uit ’t blauwe duister.
Onder de frisheid van de avondlucht
waarmee hun haren en hun wangen
licht zijn omhangen,
zijn zij zo warm. Gevangen
door ’t sterke klemmen van hun zachte armen,
zie ik de volle schaduwloze liefde,
die op de bodem van hun diep-doorzichtige ogen leeft.
Nog onvermengd met menselijk erbarmen,
dat later komt – en redenen en grenzen heeft.

Share

Afsluitdijk – M. Vasalis

De bus rijdt als een kamer door de nacht
de weg is recht, de dijk is eindeloos
links ligt de zee, getemd maar rusteloos,
wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht.

Lees verder

Share

Vierge moderne – Edith Södergran

Ik ben geen vrouw.
Ik ben een neutrum.
Ik ben een kind, een page, een gedurfd besluit,
ik ben een schaterend streepje scharlaken zon…
Ik ben een net voor alle gulzige vissen,
ik ben een heildronk op de eer van alle vrouwen,
ik ben een stap naar toeval en verderf,
ik ben een sprong naar vrijheid, in het zelf…
ik ben het fluisteren van bloed in het oor van de man,
ik ben een koorts in de ziel, de wil en onwil van het vlees,
ik ben een toegangsbord van nieuwe paradijzen.
ik ben een vlam, speurend en vief,
ik ben water, diep maar kniehoog moedig,
ik ben vuur en water, eerlijk samengaand op vrije gronden…

Share

Smeltsnelwegen – Maartje Smits

’s nachts kun je ruiken hoe dit deltaland slinkt
splinters tikken in kranen en riolen
verwarmingsbuizen seinen drijfzand omhoog
waar politici op zondag croissantjes smeren
hun uitgerolde decadenties groengewassen

Lees verder

Share

Digital nymphet – Merel van Slobbe

Dit is geen lichaam maar een netwerk
de kleur van je ogen is digitaal bepaald
blote meisjesbuiken die uit scripts bestaan
trillend als hologrammen klampen we ons aan elkaar vast
we pellen elkaar af, we trekken onze kleren uit
tot er alleen nog emoji’s overblijven
and we do not talk to strangers.

Lees verder

Share

Naar de tandarts – Annie M.G. Schmidt

‘Nu heb ik een verrassing,’ zei de tante van Jan Hein,
‘we gaan gezellig naar de tandarts, is dat even fijn?
De tandarts moet dat kleine gaatje in jouw kiesje vullen.
Nou? Vind je het niet énig?’ Maar Jan Hein begon te brullen!
En tante moest hem bij z’n oren naar de tandarts sleuren.
Hij jammerde van boe! en woe!, maar ja, het moest gebeuren.
De tandarts zei: ‘Kom jongetje, ik schiet je toch niet dood…
je doet net of je drie bent, en je bent toch al zo groot.
Er zijn hier toch geen tijgers en geen beren en geen leeuwen!’
Maar och, Jan Hein bleef gillen, krijsen, jammeren en schreeuwen.

Lees verder

Share