Slaapt ze? Ze slaapt. Na drieëntachtig jaar,
driehonderdvijfenzestig keer per jaar.
haar haar gekamd te hebben, op ik weet niet hoeveel
schoenen door de stad te zijn gelopen,
steeds maar weer die veters, vorken, lepels,
mensen, wat voor mensen, waar dan, slaapt ze.
Category: Gedichten
Notitie – Wislawa Szymborska
Leven is de enige manier
om met bladeren vergroeid te raken,
op het zand naar adem te happen,
op vleugels proberen op te vliegen;
In al wat ik bekeek zit ikzelf voor een deel – Fernando Pessoa
Al wat eindigt is dood, en ook onze dood
Als het eindigt voor ons. Die struik daar
Verwelkt, en met hem verdwijnt
Een deel van mijn leven.
kroegplaat – Bert van Raemdonck
Een man heeft net een nieuwe nummerplaat gekregen,
belt nu naar huis om alles drie keer te dicteren
Een blonde tiener praat al vijf minuten met zijn buurvrouw
zonder één keer naar de wijnvlek op haar linkerwang te kijken
In de hoek zit een gezin waarvan er bij de moeder
drie of misschien vier tanden ontbreken
Nachtwacht – Bert van Raemdonck
Er is een kind gestikt in een bord cornflakes,
de doos verwittigt wel voor allerhande allergenen
maar dat je ook in melk verdrinken kan, wordt wijselijk verzwegen
De bruid – Jan Prins
De lucht, over de jonge dag,
Was helderder dan ooit.
Iets ongewoon-verblijdends lag
In weide en veld gestrooid.
De torenklok zong, wat ze kon,
De vlaggen staken uit:
De bruigom was de lentezon
En Holland was de bruid.
Een minuut stilte – Sybren Polet
1
De stad
rilt
onder zijn asfalt.
Ik steek al je lampen aan bij daglicht
om naar de stilte te luisteren.