Omverre moet het al!
omverre moet het, even
dat eeuwen staande was,
of eerst begon te leven:
de tijden zijn gekeerd,
eene andere eeuwe naakt,
die, blinkende, in den oost,
de menschen tegenblaakt!
Category: Gedichten
Hard tegen hard – Menno Wigman
We waren niet begaan met wat er stierf.
Een trage stoet, een laatste groet:
het deed ons niets. We waren jong
en hoonden het misbaar van bloemen
en verklede mussen, we liepen door
en leefden onze tijd aan stukken.
Glazenwasser ziet schilderijen – Menno Wigman
Auto’s, gelach, geraas: alles slaat dood
op zeven hoog. Ik hoor alleen mijn spons
en het verkouden knarsen van het staal
waaraan ik hang. Soms spreekt een wolk mij aan
Binnenbrand – Menno Wigman
Beelden, beelden, zo helder en geheim
dat ik op slag verstijfde – elke boom,
het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens,
ik viel meteen twee dijen in toen ik
het vond. Pas later kreeg het een verhaal.
Vuur – Vasalis
Die jong zijn zullen nauwelijks herkennen
het vuur, dat door de schaamte feller aangeblazen,
de oude vrouw, verdwaasd door liefde
het water zoeken doet.
Oude Ophelia, distels in de dorre handen,
de sintelstem die nog te zingen waant.
Maar ’t water is hetzelfde en het oud geboomt
heeft groene blaadjes en het ijle lied
stottert dezelfde woorden. Mooi is het niet.
Maar ’t vuur, dat deze oude fakkel heeft gewijd,
stoort zich aan schoonheid, waardigheid, noch tijd.
In der eeuwigheid niet – Mark van Tongele
Voor wie? Waarvoor? Dat is me wat!
doosjes plakken en nuffig knipsel maken,
je weerstand bezwijkend onder het verwijt
dat je zwak bent. Voorgeschreven genezing,
Mei – Annie M.G. Schmidt
Wanneer ik u een goede raad mag geven:
De vlier bloeit, het is Mei. Vooruit, pluk vlier!
Het is niet zo vaak Mei meer in uw leven,
misschien nog dertig keer, misschien nog vier.
Erlkönig – Johann Wolfgang von Goethe
Wie rijdt er zo laat door nacht en wind?
Het is een vader met zijn kind.
Hij houdt de jongen vast in zijn arm,
Omklemt hem stevig en houdt hem warm.-
Aardrijkskunde – Ida Vos
zij had een onvoldoende
voor aardrijkskunde
die laatste dag
maar wist een week later
precies waar Treblinka lag
Lichtgewicht – Meliza de Vries
De onhandigheid van een mens is vooral
het verliezen van huidschilfers,
niet kunnen weerhouden van afbladderen.
De eerste twaalf jaar zijn geruststellend:
jassen in luizenzakken van polypropeen
waarin ze ademen, luizen geen uitweg vinden.
Daarbuiten verlies je duizenden huidcellen,
zestig kilo schilfers in een mensenleven.
Voordat je de vloer dweilt ligt er meer van jezelf
dan je familie in een urn zal dragen.