ik beraam een aanslag op mezelf
verdwijnen doe ik in volle zicht
verdoof de schreeuw die in me woont,
graaf hem in als een verstekeling
in de blinde hoeken van dit hoopje botten,
kaal geschraapt tot breekbare schets
die in eigen vingers snijdt.
de weerhaken in mijn buik
trekken steeds breder wordende cirkels om mijn honger.
een roofdier dat niet tot rust komt
voor het laatste gewicht is afgeworpen.
geen vorm die zich leeg genoeg kan maken.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.