Bart Moeyaert

Bart Boudewijn Peter (Bart) Moeyaert (Brugge, 9 juni 1964) is een Belgisch schrijver.
Bart Moeyaert groeide op als jongste van zeven zonen. Hij is vernoemd naar de hoofdpersoon van het boek Bartje van Anne de Vries. Zijn tweede naam verwijst naar de Belgische koning Boudewijn, die Moeyaerts peetoom was, zoals in België gebruikelijk is bij de jongste van zeven opeenvolgende zonen. Hij ging in het Sint-Leocollege in Brugge naar de lagere school, maar maakte er de middelbare school niet af. Hij volgde een opleiding aan de kunsthumaniora Sint-Lucasschool in Gent (1981), waar hij afstudeerde in 1983. Tot slot studeerde Moeyaert Nederlands, Duits en geschiedenis aan de lerarenopleiding Sint-Thomas in Brussel. Hij studeerde hier af in 1986. Het onderwerp van zijn afstudeerscriptie was het oeuvre van Aidan Chambers, een schrijver die de stijl van Moeyaert in belangrijke mate beïnvloed heeft.

Ondanks zijn leraarsdiploma begon Moeyaert in 1987 freelance te werken voor het tijdschrift Flair. Hij recenseerde er kinderboeken en vertaalde artikels. Voor het blad maakte hij ook uitgebreidere stukken, zoals een artikel over het leven van Astrid Lindgren. In november 1989 ging hij werken voor uitgeverij Averbode, eerst als corrector, later als redacteur voor de kindertijdschriften van de uitgeverij.

In 2014 werd hij aangesteld door de Raad van Bestuur van het Vlaams Fonds voor de Letteren (VFL) en de Raad van Toezicht van het Nederlands Letterenfonds als intendant van het Gastland Vlaanderen/Nederland op de Frankfurter Buchmesse in 2016.

Literair werk

Moeyaert debuteerde op 19-jarige leeftijd met het autobiografische Duet met valse noten op 1 oktober 1983 (officiële persvoorstelling op 18 oktober 1983).[5] Dat jaar maakte hij ook zijn radiodebuut in het programma Hartewens op Radio 2, waarin hij zijn gedicht Treurlied om de schepping voorlas. Duet met valse noten werd een jaar later bekroond als beste boek van het jaar door de Kinder- en Jeugdjury. Het werd later vertaald in het Duits, Japans, Catalaans en Hongaars, en groeide uit tot een klassieker. Het werd ook bewerkt tot toneelstuk en er werd een musical van gemaakt. Op 1 oktober 1986, exact drie jaar na de uitgave van zijn eerste boek, verscheen de opvolger Terug naar af. Op 1 maart 1988 verscheen een geschenkboek voor de Vlaamse Jeugdboekenweek van dat jaar (thema: Vriendschap), Het boek van Niete.

Op 1 april 1989 verscheen Mijn tuin uit!, een boek voor beginnende lezers, in opdracht van de uitgeverij Zwijsen. Enkele maanden later verscheen Suzanne Dantine. Samen met dit boek verscheen ook een eerste boekenvertaling door Moeyaert: De Nieuwe Pinokkio, een vertaling uit het Duits van een boek door Christine Nöstlinger. Moeyaert verzorgde later nog meer vertalingen uit het Duits, Frans en Engels. In 1991 verscheen Kus me. Dit was het eerste boek van Moeyaert dat in een andere taal vertaald werd. Op 15 oktober 1993 verscheen het in Duitsland als Küss mich bij Ravensburger Verlag. Daarna verscheen bijna jaarlijks een nieuw boek van Moeyaert. In 1995 verscheen Moeyaerts eerste prentenboek Afrika achter het hek, met illustraties van Anna Höglund.

Moeyaert schreef ook gedichten. In 1999 experimenteerde hij met dichten in Let’s stick together, een boek met foto’s en acht gedichten over de liefde. In 2001 verscheen het gedicht “Klein” op de zijgevel van HETPALEIS aan de Meistraat in Antwerpen. Op 25 augustus 2003 debuteerde hij met zijn eigen dichtbundel Verzamel de liefde. Twee en een half jaar later, op 26 januari 2006, werd hij aangesteld als stadsdichter van Antwerpen, een functie waarin men in een tijdsbestek van twee jaar minimaal twaalf gedichten moet schrijven over de actualiteit in Antwerpen. Gedichten die Moeyaert uitbracht in zijn functie als stadsdichter gingen dus vaak over gebeurtenissen in de periode van begin 2006 tot eind 2007 – zo ging “Vrouw en Kind” over de moorden die rond die tijd in Antwerpen plaatsvonden, “Kies” over de verkiezingen van 2006 en “Eerste lezers” over de Boekenboers – of over Antwerpen zelf, zoals “Vuurtoren”, waarbij Moeyaert de Antwerpse Boerentoren laat fungeren als vuurtoren. In zijn andere gedichten is het centrale thema meestal de liefde.

—

Bron: Wikipedia