Laat mij mijn donzen vleuglen vouwen
om uw bang geworden hart,
dek met mijn ruischend zwaar geveder
de donkre oogen van uw smart.
Berg in de erbarming van mijn handen
uw verbijsterd blind gelaat,
schuil uw schuw, geschonden leven
in mijn schemerstil gewaad.-
Wijd en donker ruischt het water
om de bloem besneeuwde boot…
Roerloos ligt ge en onttogen,
een glimlach houdt uw mond bevlogen,
de hemel dekt uw slapende oogen-
dit is de rust, dit is de dood.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.