Elif Shafak

Elif Shafak, eigenlijk Elif Şafak (Straatsburg, Frankrijk, 1971), is een schrijfster van Turkse afkomst en de best verkopende vrouwelijke schrijfster van Turkije. Ze publiceerde boeken geschreven in het Turks en in het Engels.

Critici omschrijven haar als een schrijfster die de Westerse en Oosterse verteltradities mengt om fictie te creëren die tegelijk lokaal en globaal is. In haar boeken stelt ze religieus fanatisme en xenofobie aan de kaak. Ze heeft bijzondere belangstelling voor feminisme, soefisme, de Ottomaanse cultuur en de stad Istanboel.

Biografie

Şafak werd geboren in Frankrijk en bleef bij haar moeder na de scheiding van haar ouders. Ze bracht haar tienerjaren door in Madrid (Spanje) en Amman (Jordanië), en keerde vervolgens terug naar Turkije. Ze studeerde Internationale Relaties aan de Technische Universiteit Midden-Oosten in Ankara, Turkije. Ze heeft een diploma in Gender- en Vrouwenstudies en schreef een thesis getiteld The Deconstruction of Femininity Along the Cyclical Understanding of Heterodox Dervishes in Islam. Ze behaalde een doctoraat aan het departement Politieke Wetenschappen van dezelfde universiteit, met een thesis getiteld An Analysis of Turkish Modernity Through Discourses of Masculinities.

Ze werkte een jaar als onderzoeker aan Mount Holyoke Women’s College in South Hadley, Massachusetts in de Verenigde Staten. Daar schreef ze haar eerste roman in het Engels. De Nederlandse vertaling van het boek, De heilige van de beginnende waanzin (The Saint of Incipient Insanities), werd uitgegeven door De Geus.

Şafak was gastprofessor aan de Universiteit van Michigan en aan het Near Eastern Studies Department van de Universiteit van Arizona. Daarna keerde ze terug naar Istanboel, een stad die ze een bron van liefde en inspiratie noemt. Ze verdeelt haar tijd tussen de Verenigde Staten en Istanboel.

Şafak maakte haar literair debuut met het verhaal Kem Gözlere Anadolu, gepubliceerd in 1994. Haar eerste roman, Pinhan (“De Soefi”) kreeg de “Mevlana Prize” in 1998, die wordt toegekend aan het beste mystiek-literair werk in Turkije. Haar tweede roman, Şehrin Aynaları (“Spiegels van de stad”), verenigt joodse en islamitische mystiek tegen de achtergrond van de mediterrane 17de eeuw. Haar derde roman Mahrem (“De blik”) leverde haar de “Union of Turkish Writers’ Prize” op in 2000. Bit Palas (Het luizenpaleis) was een bestseller in Turkije. Shafak gebruikt de narratieve structuur van een verhaal van Duizend-en-één-nacht om een verhaal in het verhaal te vertellen.

Op dit boek volgde Med-Cezir, een non-fictiewerk over gender, seksualiteit, mentale getto’s en literatuur. Ze schreef het voorwoord van Türkçe Sevmek (Istanboel: Doğan Kitap, 2005), de vertaling van de bloemlezing van emigrantenliteratuur Tales from the Expat Harem: Foreign Women in Modern Turkey, over vrouw-zijn, nationale identiteit en het gevoel nergens bij te horen.

De Bastaard van Istanbul en vervolging in Turkije

In 2006 leidde Şafaks boek De Bastaard van Istanbul tot haar vervolging in Turkije op grond van “belediging van de Turksheid” onder Artikel 31 van de Turkse Strafwet. Shafak werd vervolgd vanwege een uitspraak van een van de personages in het boek die de moorden op Armeniërs tijdens de Eerste Wereldoorlog als genocide bestempelde. Shafak werd vrijgesproken.

Elif Şafak schrijft ook voor kranten en tijdschriften in Europa en de Verenigde Staten. Ze schrijft scenario’s voor televisieseries en liedjesteksten voor muzikanten.

Bron: Wikipedia

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.