In 1784 te Zwolle geboren, studeerde in de regten en letteren, verwierf in beide vakken den doctorgraad, en beoefende de Nederduitsche poëzij. Op 24 jarigen leeftijd verscheen zijn eerste gedicht Het geluk der liefde (Haarlem 1808). Hierop volgden in 1810 Lenteliederen, in 1814 zijne Poëzij, in 1825 zijne Dichtbloemen. Hij had zich vooral in de school van Feith, wiens vriendschap hij genoot geoefend. J. Immerzeel noemde zijne gedichten zinrijk en gespierd; zij droegen ook blijken zijner geleerdheid, waarvan zijne voortreffelijke dichtstukken, De Jeugd van Cimon, zoon van Miltiades den Athenienser en Epimenondas ten bewijze strekken.
—
