Wit en wazig – Amir Afrassiabi

een kale kleur uit mijn donkere kelder
op een ongeduldig ogenblik in de ochtend
ik moet mijn muze overtuigen
dat ik mijn ivoren toren verlaten moet

het ogenblik koud en klein
de ochtendkleur wit en wazig
ik sla de trappen over
om neer te dalen

omhoog lijkt de aarde niet aardig
en omlaag
heb ik een aardappel in mijn keel

ik weet wat ik doe
ik vergeet de benauwde kelder en de winderige toren
en ga wandelen door de drukke straten van Rotterdam

Share

Ontdek meer van JKleest

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.