een kale kleur uit mijn donkere kelder
op een ongeduldig ogenblik in de ochtend
ik moet mijn muze overtuigen
dat ik mijn ivoren toren verlaten moet
het ogenblik koud en klein
de ochtendkleur wit en wazig
ik sla de trappen over
om neer te dalen
omhoog lijkt de aarde niet aardig
en omlaag
heb ik een aardappel in mijn keel
ik weet wat ik doe
ik vergeet de benauwde kelder en de winderige toren
en ga wandelen door de drukke straten van Rotterdam
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.