Stedentrip Berlijn, juni 2015

Fascinerende stad
Het voelde alsof het na twee jaar weer eens hoog tijd werd om Berlijn te bezoeken. In 2013 zijn wij er ook geweest, maar daarvan is de voornaamste herinnering dat het bloedheet was. Bij aankomst was het ruim 38 graden, de andere dagen iets minder, maar te warm om veel te doen, en van wat wij gedaan hebben beklijft vooral de herinnering aan de temperatuur.

Dit jaar was dat een stuk beter. De omstandigheden waren uitstekend, niet te warm en nauwelijks regen. Het zal geen chronologisch verslag worden, maar eerder in de vorm van hoofdstukken.

Algemeen
Het viel meteen bij aankomst op Alexanderplatz, het hart van de stad, al op. Het ooit open ogende centrum wordt steeds meer volgebouwd. Op Alexanderplatz valt dat nog wel mee, maar aan de andere kant van het station is de verandering echt goed zichtbaar. Het ooit vrij lege plein tussen Fernsehturm en Neptunusfontein is niet meer zo leeg. Er is een flink nieuw en bepaald niet mooi nieuw complex neergezet met onder andere horeca, nog meer horeca, en er is al zoveel. Het blijft niet daarbij, er zijn nog volop plannen voor verdere “ontwikkeling”.
Maar ook in andere delen van het centrum wordt nog volop gebouwd. De lichte en luchtige sfeer lijkt daardoor steeds meer te verdwijnen.
Dat is jammer. De klachten van Berlijners die je af en toe in de media tegenkomt, over de steeds drukker wordende stad en het overspoeld raken met toeristen, lijken begrijpelijk.
Persoonlijk vind ik dat ook jammer, maar ik heb wel een dubbel gevoel daarover. Ik ben ook toerist en daarmee een van de “schuldigen”.

Contrasten
In twee jaar tijd lijken de contrasten steeds groter te worden. Berlijn ken ik als een stad met vele gezichten, waarvan protserigheid en armoe er twee zijn. De nieuwe of in aanbouw zijnde gebouwen in het centrum zijn vooral indrukwekkend qua omvang en uitstraling. Of het mooi zal zijn en het stadsgezicht daardoor verbetert is maar de vraag.
Het contrast met de steeds meer zichtbare armoe is heel groot. Zwervers zijn er altijd geweest, maar niet zoveel en zo duidelijk aanwezig als nu. Je struikelt soms letterlijk over ze, als bijvoorbeeld iemand languit in een bushokje ligt, of meerdere personen hun nacht letterlijk onder de brug doorbrengen, of gewoon languit liggend op het plein voor Hauptbahnhof.
Maar ook: elke prullenbak wordt nagelopen op flesjes met statiegeld, maar ook op etensresten. Een afschuwelijk gezicht, je waant je soms in een ontwikkelingsland. Ik ken de details en ahtergronden niet, maar het oogt raar dat dat voorkomt in een welvarend land als Duitsland.

De stad lijkt ook steeds viezer te worden. Overal ligt vuiligheid en kapot glas, prullenbakken zijn overvol. Bijgevolg hebben wij nu voor het eerst ratten gezien en dat in een drukke omgeving als de Hackescher Markt.
Ook dit is een groot contrast met de luxueuze uitstraling van de nieuwbouw.

Geschiedenis
Dat blijft altijd fascinerend aan deze stad. Je ontkomt er niet aan: de herinneringen aan de oorlog en de periode van de Muur zijn overal zichtbaar. Van deze trip zijn een paar punten te benoemen.

Topographie des Terrors
Midden in het epicentrum van de Nazistische machtsperiode, vlakbij de Potsdamer Platz, is dit nieuwe “monument” gebouwd en sinds 2010 opengesteld. Het begint vlakbij de straat waar Hitler’s bunker lag en geeft een chronologisch overzicht in woord en beeld van de opkomst en ondergang van het nazisme en de ontwikkeling van (vooral) de jodenhaat. Indrukwekkend in zijn eenvoud, ontstellend dat het überhaupt heeft kunnen gebeuren en aangrijpend door de verschrikkingen en het menselijke leed die het gevolg waren.

Bernauer Strasse
Dit punt is uitgegroeid tot het middelpunt van de herinneringen aan de tijd van de Berlijnse muur. De herdenkingsdienst in november 2014 werd daar gehouden, in wat eens de Sophienkirche was, de kerk die moest verdwijnen omdat die de bouw van de muur in de weg stond. Dit gold ook voor het naastgelegen kerkhof trouwens, dat ook niet ongeschonden is gebleven.
Op deze plek is goed zichtbaar hoe ingrijpend de bouw van de muur was, welke gevolgen dit had voor de bevolking (hele families werden letterlijk van elkaar gescheiden), maar wat vooral resteert is de stompzinnigheid van het regime van Walter Ulbricht en consorten die met de bouw van de muur de leegloop van Oost-Duitsland wilden stuiten en er een socialistische heilstaat van wilden maken.

Stasigevangenis Hohenschönhausen
Midden in een redelijk welvarend ogende woonwijk lag het hart van de Oostduitse macht. Inmiddels zijn alle gebouwen voor andere doeleinden in gebruik, op de gevangenis na. Om er te komen moet je goed je best doen. Er wordt niet echt openlijk naar deze besmette plek verwezen. Zou schaamte over deze periode de oorzaak kunnen zijn? Dat lijkt voor de hand te liggen, vooral omdat het een zwarte bladzij is waarvan de gevolgen nog lang niet zijn verwerkt. De Stasi was op zich al een grote organisatie, gericht op totale controle, maar het meest schrijnende zijn de vele tienduizenden zogeheten IM’s (Inoffizielle Mitarbeiter) die hen behulpzaam waren. Sommigen gingen zover dat zij zelfs bereid waren om hun echtgenoten (!!), familieleden en vrienden te verraden en te betichten van activiteiten die de opbouw van de heilstaat in de weg stonden. Alles voor de goede zaak.
De rondleidingen worden verzorgd door ex-gevangenen. Wij troffen het: de man was soms wel wat moeilijk te verstaan omdat hij zacht praatte maar wat een fantastische verteller! Zijn rondleiding en verhalen zal ik niet gauw vergeten.

Als je Berlijn bezoekt is dit een must, het is een van de meest indrukwekkende plekken die ik heb bezocht.

Der dicke Herman
Midden in de wijk Prenzlauer Berg staat een watertoren, Der dicke Herman. Dit was de eerste plaats waar de nazi’s geleerden en notabelen opsloten en in sommige gevallen om het leven brachten na hun machtsovername in 1933.
Het is zo centraal gelegen in een woonwijk dat het misdadige gedrag van dat regime toen al moest zijn opgevallen, het kan niet anders. Het is onmogelijk voor de toenmalige bewoners om vol te houden dat ze het niet hebben geweten, niet hebben gezien dat op klaarlichte dag mensen zonder vorm van proces werden opgesloten.

Boeken
Berlijn is een stad waarover ontzettend veel boeken zijn geschreven en waar boeken en literatuur altijd belangrijk zijn geweest. Als je door de stad loopt is het een “feest” van herkenning. Enkele voorbeelden.

Boekverbranding
Natuurlijk geen feest, maar wel zeer bijzonder is de plaats waar de boekverbrandingen in 1933 zijn macabere hoogtepunt hadden, op het plein vlak voor de Deutsche Oper. Er is weinig aandacht voor verder, er is een paneel dat daarnaar verwijst.

De Wendetrilogie van Klaus Kordon
Een heel bijzondere trilogie over een gezin dat woonde in de Ackerstrasse, recht tegenover het herdenkingscentrum over de Berlijnse muur, aan de Bernauer Srasse.
Het beschrijft vanuit het oogpunt van een gezin met communistische sympathieën het einde van de eerste wereldoorlog. Markante figuren als Karl Liebknecht en Rosa Luxembourg spelen daarin een (kleine) rol.
In het tweede deel wordt de opkomst van het nazisme beschreven. Schrijnend is vooral om te lezen dat de tegenstanders, vooral de communisten en de socialisten, het niet konden opbrengen om zich te verenigen in hun strijd, met als gevolg dat de nazi’s vrij spel kregen.
In het derde deel wordt het einde van de oorlog beschreven. De bittere armoe van de Berlijners, maar vooral ook de opluchting voor degenen zonder nazisympathieën over het einde van de oorlog en de bevrijding is voelbaar.

Een heel bijzondere trilogie, die in Nederland helaas niet erg bekend is. Die bijzonderheid zit hem er ook in dat heel veel straten en plaatsen die in deze trilogie voorkomen zo herkenbaar zijn en voor Berlijn markant zijn.

Alleen in Berlijn door Hans Fallada
Ik heb hierover een recensie geschreven. Ook hier is er veel herkenning van de straten en plaatsen waar dit boek zich afspeelt. Dit is een prachtboek dat ik altijd tot een van mijn favorieten zal rekenen.

Bediening
Dan nog iets banalers om mee af te sluiten. In Nederland klagen wij nogal over de bediening in de horeca. Op enkele uitzonderingen na is dat in Berlijn zeker niet beter en soms echt om te janken. Enkele voorbeelden:
Een half uur wachten op je biertje en nog net niet afgesnauwd worden omdat je het lef hebt om er nog een keer naar te vragen.
Niet kunnen betalen met creditcard of pinpas omdat buitenlandse kaarten niet worden vertrouwd. Je zal maar geen contanten bij je hebben.
Een bediende die geen Duits (!) spreekt, wel matig Engels. Ik denk dat zoiets in Nederland niet zou worden getolereerd.
Rekeningen waarop consumpties voorkomen die je niet hebt besteld en gehad.

Het zijn kleinigheden en op zich tamelijk onbelangrijk, maar het draagt niet bij aan een positieve herinnering.

Conclusie
Berlijn is en blijft een fascinerende stad door zijn vele gezichten en zijn overal en altijd overheersend aanwezige geschiedenis.
Ook nu hebben we, ondanks de kanttekeningen, weer genoten en voldoende ideeën opgedaan die een volgend bezoek rechtvaardigen.

Share

Hogere BTW doodsteek voor boekhandel?

De constatering dat detailhandelaren het moeilijk hebben kan geen verrassing meer zijn, zie de gapende gaten in diverse winkelstraten. In mijn klantenkring heb ik daarvan helaas ook voorbeelden. Een groot aantal winkeliers heeft inmiddels de pijp aan Maarten gegeven. Voor degenen die het nog volhouden is het een vrijwel permanente overlevingsstrijd, hard werken met geringe inkomsten. Of zoals ze in het Rotterdamse zeggen: hard voor weinig.

Voor boekhandels is dat niet anders. Door allerlei factoren hebben zij het zwaar. Daarvan is prijs er een, althans dat is de perceptie. Mensen schijnen boeken nogal duur te vinden.
Is een boek nou echt zo duur? Voor de auteurs is het vaak maar sappelen, de boekhandelaar verdient een mager belegde boterham en voor de tussenliggende schakels is het ook geen vetpot. Veel ruimte voor lagere prijzen lijkt er niet te zijn.
Er valt wel wat op valt af te dingen op de perceptie dat een boek duur is. Zeker als je er zoiets vaags als waarde aan wilt toekennen.

Vergelijk het eens met andere uitgaven die mensen min of meer klakkeloos doen en ga dan uit van een gemiddelde boekenprijs van circa € 15.
• Restaurantbezoek. Een avondje knagen aan dode dieren en het nuttigen van (spaarzame) doorgekookte groente en matige wijn in een ambiance van treurig stemmend muzikaal behang kost al gauw de prijs van een paar boeken. Wil je wat meer kwaliteit dan wordt de verhouding nog wat schever.
• Een beetje modieuze smartphone kost al gauw een boek of twee, drie per maand. Is dat qua waarde wel in verhouding tot het plezier dat je eraan kunt beleven?
• Een aangekleed avondje naar een musical (iets afschuwelijks in mijn ogen, maar dat terzijde, ieder zijn ding): een boek of tien?

Zomaar wat voorbeelden van zaken waarvoor men wel zonder nadenken geld over heeft en daarbij niet de opmerking maakt dat het zo duur is.
Het is maar net welke waarde je aan zaken toekent. Ik vind één goed boek al veel meer waard dan welke musical dan ook. Ik heb liever een mooi boek dan de allernieuwste gadgets. Ik vind restaurantbezoek heus wel leuk, maar heeft het nou echt meer (blijvende) waarde dan een paar boeken?

Natuurlijk zijn dit voorbeelden waarop genoeg valt af te dingen. Natuurlijk is dit een demagogisch trucje. Maar soms heb je dat nodig om je punt te maken.

En dat is dat mensen liever hun geld besteden aan vluchtiger zaken en liever niet meer aan boeken, met een minder vluchtig karakter, omdat zij ze nou eenmaal toch duur vinden. Dat zal er niet beter op worden als deze regering zijn voornemen doorzet om de BTW op boeken te verhogen van 6% naar 21%. De boekenbranche verwacht voor de komende jaren een terugloop van circa 20% in omzet en resultaat. Dat is zonder deze BTW-verhoging. Het zal er waarschijnlijk alleen maar nog slechter op worden.

Dat lage tarief geldt voor primaire levensbehoeften. Dat is een boek niet, in ieder geval niet in fysieke zin. Maar in geestelijke, spirituele zin ligt dat anders naar mijn mening.
Boeken dragen bij aan de ontwikkeling van mensen, het verschaft op natuurlijke wijze taalvaardigheid, het draagt bij aan kritisch denken. En zo meer en zo verder.
Het belang van boeken en een gezonde handelsketen mag niet worden onderschat.

Het mag duidelijk zijn dat ik ervoor pleit dat de regering terugkomt op het onzalige idee om boeken onder het hoge tarief te laten vallen en daardoor de boekenprijs met circa 15% te verhogen.
Al was het maar om te voorkomen dat nog meer boekhandels het loodje zullen leggen.
Al was het maar omdat in een beschaafd land boeken voor aan acceptabele prijs beschikbaar moeten zijn.
Al was het maar omdat ik mij graag bevind in een omgeving met de geur van tot papier verwerkte en bedrukte dode bomen.

Share

April 2015

Hierbij een overzicht van de boeken die ik in een maand heb gelezen met mijn persoonlijke top drie.
Hoewel de uitslag volledig subjectief is en vaststaat, kan er wel over gecorrespondeerd worden. Geef gewoon een reactie als je wilt!
Van alle boeken maak ik recensies. Misschien doe je er ook nog leuke ideeën mee op.

Nachtlicht – Peter Robinson.
Tweede deel van serie met Alan Banks. Aardig, maar wel wat voorspelbaar.
Niets is waar en alles is mogelijk – Peter Pomerantsev
Intrigerend inkijkje van binnenuit in de wereld van de media in Rusland door een producent van televisieprogramma’s, waarbij de aard van de programma’s het mogelijk maakt om het luxueuze, maar vaak ook inhoudsloze, leven van de nieuwe rijken en de tamelijk trieste en wanhopige “goudzoekers” te belichten.
Het bestand – Arnon Grunberg
Enigszins deprimerend boek over Lilian, die geen boodschap heeft aan de imperfecte fysieke wereld, doch de voorkeur geeft aan het leven in de virtuele wereld waar zoiets als sociaal wenselijk gedrag minder belangrijk is.
Solar – Ian McEwan
Gaat over een Nobelprijswinnaar die in zijn werkzame leven parasiteert op die toevalstreffer en van zijn privéleven vol overgave een geweldige puinhoop maakt. Boeiend gegeven, aardig boek, maar McEwan in topvorm zou er veel meer uit hebben gehaald.
Vrouwen op het strand – Tove Alsterdal
Deze thriller gaat over de zoektocht een verdwenen journalist die onderzoek doet naar de wereld van de criminele organisaties die bootvluchtelingen voor veel geld een fraaie toekomst beloven, maar die het belangrijker vinden dat de boot heel terugkomt dan dat de mensen levend de overtocht volbrengen. Kreeg een extra wrange bijsmaak toen vlak na voltooiing de grootste ramp met bootvluchtelingen tot nu toe plaatsvond.
Dapper qua thematiek , maar niet erg sterk uitgewerkt.
De mazen van het net – David Mark
Een ijzersterk debuut van deze voormalige journalist, zie verder Lustmoorden..
Erik – Terry Pratchett
Tikje routineus verhaal van Pratchett, lang niet zo vermakelijk als veel andere boeken van hem, hoewel de wijze waarop hij mythen en legenden parodieert onovertroffen is.

En dan mijn top drie van april:

3. Ontketen je brein – Theo Compernolle
Fascinerend boek over de werking van het brein en een hartstochtelijk pleidooi voor singletasken. Mustread voor iedereen die effectiever wil zijn maar zich niet kan beheersen en teveel tijd kwijt is aan afleiders zoals smartphones en social media (en Hebban, maar dat is een goed excuus).
2. Lustmoorden – David Mark
Tweede deel in de serie met in de hoofdrol rechercheur Aector McAvoy. Geen Scandinavische tobber en geen hardboiled American, doch een bescheiden en aimabele man met een stabiel gezinsleven. Saai? Nee, integendeel, de hoofdpersoon is van zichzelf al interessant genoeg. Daarnaast zijn er interessante nevenpersonages, het plot steekt goed in elkaar en David Mark heeft een soepele, prettige stijl. Dreigt een topserie te worden.
1. Onbepaald door het lot – Imre Kertesz
Belevenissen van een Joodse puber uit Hongarije die het laatste jaar van de tweede wereldoorlog in drie concentratiekampen doorbrengt, waarvan Auschwitz en Buchenwald bekend zijn.
Het boek was lange tijd controversieel. De kinderlijk onschuldige toon van de hoofdpersoon die weinig emoties toont en de wijze waarop hij vertelt over hoe goed de deportaties en het kampleven zijn georganiseerd, kunnen bij oppervlakkige lezing de onterechte indruk wekken dat er sprake is van een zekere bewondering.
Huiveringwekkend is de scene waarin Kertesz beschrijft hoe hij een dode bedgenoot (!) naast zich duldt om een dubbel rantsoen te kunnen ontvangen en dit volhoudt tot de stank van ontbinding niet meer te verdragen is.

Share

Het aanzien van de Detective en thrillergids

Zoals elk jaar heb ik ook nu weer uitgekeken naar de Detective en thrillergids (D&T). Het is voor liefhebbers van het genre toch altijd weer een klein feestje. Na kritische lezing van enkele oordelen uit deze editie heb ik daar een gemengd gevoel aan overgehouden.
Ik ben niet onverdeeld enthousiast over de oordelen en de keuzes. Dit zal ik motiveren, maar ik kan mij alleen maar beperken tot de boeken die ik zelf heb gelezen.

Waarderingen

Er zijn wat waarderingen en onderbouwingen die ik merkwaardig vind.

De roof – Daniel Silva
Dit boek krijgt 4 sterren. Een prachtig plot dat geraffineerd wordt uitgewerkt, met een sympathieke speurder volgens D&T.
De plot is niet geraffineerd. Wat begint als een “gewone” moord groeit op welhaast groteske wijze uit tot de kans om in te grijpen in de loop van de mondiale geschiedenis. Dit is naar mijn mening monstrueus en verre van geraffineerd.
Een sympathieke speurder??? Een gewetenloze topspion die zonder terughoudendheid mensen manipuleert om zijn doel te bereiken. Een man die er niet voor terugdeinst om een moordenaar van de maffia, een man met erg veel bloed aan zijn handen, in te schakelen om de reputatie van een vage vriend te redden Ik ken mensen die ik sympathieker vind. Of zou dat komen omdat hij zo schattig meeleeft met zijn zwangere vrouw?

Best goed, maar 4 sterren??

Ultimatum – Daan en Thomas Heerma van Voss
Ook dit boek krijgt 4 sterren. Zinderend en goed geschreven volgens D&T.
Het is niet zo zinderend. Ik heb nou niet bepaald nagelbijtend van de spanning dit boek gelezen. Het tempo lag wel hoog, was soms zelfs gehaast maar zinderend? Nee, dat niet.
Goed geschreven? Een stijlbloempje zal ik noemen: “lijken met een veelal verminkt gezicht”. Dit is krom. Zet veelal een woord naar voren en de zin klopt wel.
Het motief van de dader is erg mager en vergezocht. De aandacht die de zaak in de media krijgt noemt ook D&T ongeloofwaardig.

4 sterren lijkt dan wat aan de hoge kant.

Lustmoorden –David Mark
Krijgt 3 sterren. In de onderbouwing geen negatief woord. Conclusie zelfs: een vakkundig geplotte politieroman met een mooie, onverwachte twist aan het einde.

Een beoordeling met 3 sterren lijkt dan wat magertjes.

Tot zover over de oordelen. Natuurlijk is ook de D&T subjectief, maar het oogt toch niet altijd even consequent en goed gefundeerd. Jammer.

Keuzes

Dan de keuze voor sommige boeken.

Hemel boven Londen – Hakan Nesser
Waarom staat dit in de D&T?? De auteur heeft nota bene zelf aangegeven dat dit boek geen thriller is. Wordt het dan opgenomen omdat de uitgever (om commerciële redenen?) het een literaire thriller wenst te noemen?

Best een goed boek, maar in de verste verte geen thriller. In de gemiddelde Shakespeare komen meer moorden voor. Ik heb die boeken nooit gekwalificeerd zien worden als thriller.

In huis met een seriemoordenaar – Jan en Sanne Terlouw
Op ware gebeurtenissen gebaseerd boek. Behoorlijk goed geschreven, intrigerend, fascinerend, allemaal waar. Maar een thriller? Als dat zo is dan zouden ook de boeken over bijvoorbeeld de Amsterdamse onderwereld van Marian Husken en Hendrik Jan Korterink thrillers zijn.

Alles overziend kom ik tot de conclusie dat ik iets minder overtuigd ben geraakt van de toegevoegde waarde van D&T.
Sterker nog: ik kan blijkbaar beter bouwen op de recensies van de door mij gevolgde Hebbenrecensenten en -lezers dan op die van de D&T.

Share

Spannende zaken 29 mei 2015

De uitreiking van De gouden strop 2015 was voor het eerst niet vrij toegankelijk. In reactie hierop besloten Hebban en Boekhandel Paagman in Den Haag om zelf een avond te organiseren rondom dit thema in de nieuwe vestiging van van Paagman, met als speciale gasten de winnaar van 2015, Jo Claes en Sebastian Fitzek. De avond bestond uit vier onderdelen:

  • Paneldiscussie met Charles den Tex (winnaar 2002, 2006, 2008), Roel Janssen (winnaar 2007), Donald Nolet (winnaar 2014) en Jo Claes (winnaar 2015).
    De discussie werd vooral geleid door Charles den Tex en ging in op de gevolgen voor de auteurs en op de invloed op de verkoop ten gevolge van het winnen van de prijs. Het werd wel duidelijk dat het winnen van de prijs een enorme boost aan de verkopen gaf, maar vaak wel kort van duur bleek te zijn, en vooral beperkt bleef tot het winnende boek.
    Andere onderwerpen betroffen vooral het schijfproces, de ontwikkeling van de auteurs. Zeer interessant, in vrij korte tijd kwam je behoorlijk wat achtergrondinformatie over gelauwerde auteurs. Charles den Tex bleek een heel geanimeerde en humoristische gespreksleider.
  • Interview door Peter Kuijt met drie mensen uit het veld, tevens auteurs. de oud politieman Joop van Riessen, de vroegere rechercheur Eva Burgers, en forensisch expert Carina van Leeuwen.
    Het publiek kreeg een inkijkje in het werk achter de schermen, uiteraard zonder details maar ook zonder dat interessant genoeg. Ook boeiend was het antwoord op de vraag wat hen tot het schrijven van boeken heeft aangezet.
  • Interview door Roel Janssen met speciale gast Sebastian Fitzek, vooral naar .aanleiding van diens nieuwste boek Passagier 23. De man praat zoals hij schrijft: vlot en levendig. Het boek is geschreven naar aanleiding van een berichtje dat jaarlijks meer dan 20 personen spoorloos verdwijnen van cruiseschepen, even schrikken als je dat hoort. Ook werd dieper ingegaan op thematiek van zijn vorige boeken, zoals kindermisbruik, de relatie tot zijn moeder, en wat psychologische achtergrond.
  • Interview door Peter Kuijt met Tomas Ross en Corine Hartman en de presentatie van het resultaat van hun eerste samenwerking, Doodskopvlinder.
    De thematiek van het boek kwam aan bod en werd nader toegelicht. Ook werd dieper ingegaan op het schrijfproces en dan vooral de samenwerking: de aarzelende start met soms iets teveel wederzijds respect, die al snel omsloeg in een creatief proces van per mail elkaars teksten beoordelen en verbeteren, waarbij de wederzijdse kritiek op respectvolle wijze werd gegeven en een stimulerende samenwerking op gang kwam.
    Nadeeltje was de af en toe slechtere verstaanbaarheid.

Al met al een zeer geslaagde avond met boeiende gasten op een mooie locatie. Wat mij betreft komt er een vervolg en is dit de start van een mooie traditie.

 

Share