Zomaar een zin uit Spaar de spotvogel van Harper Lee.
“Beneden ons hielden de toeschouwers collectief hun adem in en bogen zich naar voren. Achter ons deden de negers hetzelfde”.
Tientallen keren komen vergelijkbare zinnen met “de negers” voor in dit meesterwerk. De eerste keer viel het mij nauwelijks op, de tweede keer enigszins en elke volgende keer werd het steeds opvallender. En uiteindelijk voelde het ook steeds ongemakkelijker en schrijnender.
Waarom eigenlijk?
Soms heb je woorden, gezegden en uitdrukkingen waar je zo aan gewend bent geraakt dat de betekenis er niet meer toe doet.
Vandaag zag ik de uitdrukking “zijn pappenheimers kennen” langskomen in een bericht op Facebook over iemand die haar paarden zo goed kent dat de uitdrukking toepasselijk was.
Wat zijn nou toch die merkwaardige pappenheimers?
Op verzoek van We Love Crime op Hebban heb ik daar dit artikel voor geschreven en geplaatst
Of liever van Jantje, want zo werd ik toen genoemd. Mijn vader, dat was toen Jan. Maar dat terzijde.
Ik ben soms jaloers op het grote aanbod aan boeken voor de jeugd van nu. In mijn lagere schooltijd was het aanbod heel wat minder. Daar kwam nog bij dat de bibliotheek in het gereformeerde dorp waarin ik in mijn jongste jaren ben opgegroeid een selectief assortiment jeugdboeken had. Boeken die waren goedgekeurd door de aardse representanten van een “hogere macht”.
Jaarlijks heb ik een afspraak met een oude dame, geboren in 1923. Het heeft met werk te maken. Het is een soort rituele dans volgens vaste patronen. De afspraak is altijd in maart, altijd op een vrijdag, altijd om half twee. En het is bijna elk jaar hetzelfde weer; zonnig, graad of vijftien, lichte bries. Ook de weergoden voegen zich naar dit ritueel.
Eén van de eerste dingen die ik doe als ik binnenkom is even controleren of ze nog steeds leest. Ook op onze laatste afspraak was dat het geval.
Opeens werd het mij gisterenavond te veel. We zagen een recente film van Beck. Terwijl deze films zich vroeger vooral beperkten tot de klassieke elementen van thrillers (misdaad, dader, speurder(s), motief) werden er nu dingen in de film verweven die daarmee helemaal niet van doen hadden. Scheidingsperikelen van twee bijrolspelers en familieproblemen van de opvolger van Gunvald Larsson. Het irriteerde mij, nu ook al hier. En waarom heb dat nou nodig?
