Niet dromend maar dromerig
vroeg zij hoe laat het was
het was midden in de nacht
Gedichten
De onderwereld – Femke Vindevogel
ik sta in het hoge gras
voor me marcheren grijze bomen in formatie
een donderslag rekketekt hagel
tegen mijn rug en benen ophopende bladeren
stuurloos staar ik naar de ingang
nu oncomfortabel vlot bereikbaar
mensen als ik, zonder ouders, zonder kinderen
staan helemaal vooraan in de rij
de wind trekt aan me
wist het groen achter mijn oren
ik kijk naar het graf van mijn vader en weet:
er is niemand over om me bij elkaar te harken
Het was nog lang zacht – Leonie Barnier
Zo’n zomernacht
waarop wij achteroverhangend
in onze campingstoeltjes meteoren tellen.
Waarop woorden als motvlinders
uit onze monden fladderen
elkaar bij kaarslicht stommelend bereiken
vergeefs proberen het vlammetje te mijden.
Zo’n nacht
waarop wij verdoofd op ons luchtbed landen
jij voorbijschietend geluk op het tentdoek tekent
ik met mijn vingers op jouw buik
het motje volg dat bij jou naar binnen vloog
het spartelend aantref
vlak achter jouw navel
de pootjes omhoog
Ik schreef een brief van liefde. – Huub Oosterhuis
‘Ik wil je man zijn.
Ik wil dat je geen ander meer verwacht.
Ik zal geen ander meer verwachten.
Lees verderIk schreef een brief van liefde. – Huub Oosterhuis
Ik stond weer op de plek waar je verstoof – Pieter Boskma
Ik stond weer op de plek waar je verstoof.
De zon scheen mild en omneveld,
geen mens te zien, volkomen stil.
Het was een dag als een geloof:
Lees verderIk stond weer op de plek waar je verstoof – Pieter Boskma
Winterjas – Marnix Raes
Een nieuw seizoen, mijn jas
Verhuist van de kleerhanger
In de kast naar de kapstok
In de entree van het haakje
Naar mijn schouders
Tik – Margreet Schouwenaar
En als we het geen liefde noemen,
en zwijgen tot het schraapt,
en zelfs dan niets zeggen.
Zwijgen tot de aard en ontdekken
dat het om lust, beter weten, hete leden
of ten hoogste medemenselijkheid gaat.
Wordt de melk dan zuur, vallen wangen
in, verbleekt de maan of ga je
opgewonden in een vlaag van drift
in een lange rij staan?
Het skelet van de dinosaurus – Wislawa Szymborska
Beminde Broeders,
we zien hier een voorbeeld van slechte proporties:
voor ons torent hoog het skelet van een dinosaurus –
Beste Vrienden,
links wijst de staart naar de ene oneindigheid,
rechts de hals naar de andere –
Lees verderHet skelet van de dinosaurus – Wislawa Szymborska
Sint Nicolaas 1938 – A. Marja
Weer doen wij ons aan marsepein tegoed:
al ligt de wereld machteloos te bloeden,
God zal òns feest, òns Neerland wel behoeden.
o, Sinterklaas, wij waren braaf en zoet!
Credo – Remco Campert
ik geloof in een rivier
die stroomt van zee naar de bergen
ik vraag van poëzie niet meer
dan die rivier in kaart te brengen