Wel menigmaal zei de melkboer
Des morgens tot haar meid:
”De stoep is weer nat”. Och, hij wist niet,
Dat er ’s nachts op die stoep was geschreid.
Vuilnispraat* – Tom Lanoye
Kom, steek mij vol. Het kan, het mag
het is zelfs obligaat. Kieskeurig ben ik
niet: ik kan tegen een geurtje en zelfs
tegen de kleur van alles wat vergaat.
Alex – Pierre Lemaitre
De huiveringwekkende thriller Alex opent met de schokkende ontvoering en marteling van Alex Prévost. Ze wordt op straat in Parijs in elkaar geslagen en afgevoerd in een witte bestelbus. Haar kidnapper lijkt uit op maar één ding: Alex langzaam en lijdend zien sterven. Alex oogverblindend mooi, vindingrijk en met een volstrekt eigen moraal blijkt geen gewoon slachtoffer . Commandant Camille Verhoeven heeft geen enkel aanknopingspunt, geen verdachte en geen spoor. Alleen een snel afnemende hoop. De eigenzinnige Verhoeven en zijn ploeg leveren een strijd tegen de klok. En Verhoeven wordt om geheel eigen redenen door dit misdrijf diep geraakt. Over het raadsel van Alex tast hij tot het laatste moment in het duister in deze superieure whydunnit, die met recht is gedoopt tot internationale thrillersensatie van het jaar.
Kon ik eenmaal toch… – J.J. Slauerhoff
Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven
In een van het woord bevrijd gedicht,
Eenmaal even vrij en lenig zweven
Als jij in de lucht en in het licht
Irene – Pierre Lemaitre
Waarschuwing vooraf: mijd de flaptekst over Irene die ook op diverse sites wordt weergegeven. Die geeft te veel van de plot weg!
In afwijking van wat ik normaal gesproken doe heb ik het hier weggelaten!
Lemaitre bevestigt zijn status als topper
Het is nog niet eens twee jaar geleden dat ik voor het eerst een boek las van Pierre Lemaitre, het geweldige Drie dagen en levenslang. Inmiddels ben ik toegekomen aan het vierde boek van hem en het is nu wel duidelijk: hij behoort tot mijn favoriete auteurs. De eerste thriller in de reeks rond Camille Verhoeven, Irene, is een meer dan voortreffelijke thriller.
Wooningloze – J.J. Slauerhoff
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.
Trein naar Pakistan – Khushwant Singh
In 2017 is het precies zeventig jaar geleden dat India en Pakistan van elkaar werden afgescheiden nadat de Britse kolonisatoren zich hadden teruggetrokken. Van de ene op de andere dag moesten moslims naar de ene kant, en hindoes naar de andere kant van de grens emigreren, met miljoenen slachtoffers aan beide kanten.
Die pijnlijke en vaak vergeten geschiedenis wordt verteld in de roman Trein naar Pakistan van Khushwant Singh. Een fascinerend en hartverscheurend boek.
De idioot in het bad – Vasalis
Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
Haast dravend en vaak hakend in de mat,
Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
Gaat elke week de idioot naar ’t bad.
Mijn leven in de wildernis – Miriam Lancewood
Fascinerend verslag van de gevolgen van een radicale keuze
Zo af en toe kijk ik naar het televisieprogramma Floortje naar het einde van de wereld. Enkele jaren geleden was er een aflevering over een Nederlandse vrouw, Miriam Lancewood, die al haar schepen achter zich had verbrand en had gekozen voor een heel ander leven. Met haar vriend, dertig jaar ouder en ervaren in het leven in de wildernis, ging zij proberen of zij in staat waren om te (over)leven in een wereld waarin zij vooral op zichzelf en hun eigen vaardigheden waren aangewezen. Mijn leven in de wildernis is het in boekvorm verschenen verslag daarvan.