Ik zie mijn dochter rennen
door het gras. Nachtlicht,
onweerslucht met strepen zon.
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
Dit is een duivelskind, deze maand Maart.
Men kan dit in een stormnacht goed bemerken:
Hij buitelt door de schoorsteen op de haard
En blaast de torenhanen van de kerken!
Behoud de begeerte.
Vergeet waarvoor je in de kou
wou staan en sterven
toen je dacht dat de wereld een lente
was of een vrouw.
Mensen die je kent, mensen
die je best had kunnen kennen.
Een mevrouw die op een schoolplein stond
om haar kinderen weg te brengen, op te halen,
net als jij daar wachtte, soms met iemand sprak
maar meestal in gedachten – een gezicht
dat je als je het ergens anders tegenkwam
in verwarring bracht.
Naar aanleiding van het overlijden van deze dichter
Hier lig ik alleen,
in mijn eenvoud, in mijn blankhouten kist.
Eindelijk rust. Niemand die mij mist.
Ik had een tijdelijk contract.
Gruwelijke en realistische anti-oorlogsroman
Dolende geesten die van mening zijn dat oorlog heroïsch kan zijn zouden lezing van Van het westelijk front geen nieuws van Erich Maria Remarque voorgeschreven moeten krijgen. Of het zal helpen is nog maar de vraag, maar een beter medicijn tegen dergelijke wanen dan deze anti-oorlogsroman kun je niet hebben. Oorlog is gruwelijk en heeft hoegenaamd niets met heldendom te maken.
Wanneer alle rijmen zijn gaan roesten,
als geen versregels meer scharnieren,
vorm als een karkas staat te kieren,
woorden bij wijze van spreken hoesten,
eens mijn geliefde
eens zal alles eens zijn
nadat Rome zo mooi brandde
Hirosjima in puin stortte
de Amerikaan voet zette op de maan
Prachtig eerbetoon
Degenen die het schaatsen nog niet zo lang volgen denken wellicht dat Nederland altijd de toon heeft aangegeven. Dat is een misvatting. Tot aan het eind van de jaren zestig speelde ons land geen rol van betekenis. De prijzen gingen tot dan vooral naar sporters uit Noorwegen, Zweden en Rusland. Daar kwam verandering in toen Leen Pfrommer schaatscoach werd. Nederland ontwikkelde zich tot een toonaangevend schaatsland. Het is terecht dat deze trainer door het boek van Eelco en Gijs Hiltermann de aandacht krijgt die hij verdient.
Leen Pfrommer (1935) is een van de invloedrijkste schaatscoaches die ons land ooit gekend heeft. Onder leiding van de kleine man met zijn karakteristieke oranje puntmuts domineerde Nederland in de jaren '70 voor het eerst de internationale schaatssport. Ard Schenk, Harm Kuipers en Piet Kleine werden wereldkampioen allround. Het waren de jaren dat miljoenen Nederlanders, invulschema's in de aanslag, aan de buis gekluisterd zaten tijdens Europese- en wereldkampioenschappen. Vanaf 1984 begeleidde Pfrommer elf jaar lang talenten van Jong Oranje, onder wie de latere wereldkampioenen Falko Zandstra, Ids Postma en Rintje Ritsma. Later trainde hij de opleidingssprintploeg, waar Jan Bos, Erben Wennemars en Marianne Timmer hun doorbraak beleefden. Pfrommer stond erom bekend dat hij zijn pupillen keihard liet trainen, met voor die tijd revolutionaire trainingsmethodes. Leen Pfrommer heeft daarmee een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling tot leidende schaatsnatie die ons land nog altijd is.