Om eerlijk te zijn heb ik me nooit zo druk gemaakt over deze aansporing. Ik heb nogal wat boeken gelezen van schrijvers die zich daar niet aan hebben gehouden en lang niet altijd met tegenzin. Ik durf niet te zeggen of dat mijn waardering voor een boek heeft beïnvloed. Maar naar aanleiding van twee recent gelezen boeken die behoorlijk aan de uitersten van dit spectrum verkeren ben ik er wel mee bezig geweest.
Effi Briest – Theodor Fontane
De kunst van het weglaten
Effi Briest van Theodor Fontane is een realistische roman die in een adem wordt genoemd met romans als Madame Bovary en Anna Karenina. De thematiek is vergelijkbaar: vrouwen gevangen in een ongelukkig huwelijk, althans vanuit hun perspectief. Het past in een reeks boeken die over min of meer dezelfde thematiek gaan met een opvallende overeenkomst: mannen die over vrouwen en hun gevoelens schrijven. Best bijzonder en aan dit boek te zien gaat dat deze schrijver goed af.
Roman
Anaconda
1896, editie 2005
Hardcover
271
Denk als een kunstenaar – Will Gompertz
Tsjakka, je kunt ook creatief zijn!
Do not judge a book by its cover. In veel gevallen is het beter om die uitspraak ter harte te nemen. Een omslag zegt niet altijd wat over de inhoud. In het geval van Denk als een kunstenaar door Will Gompertz ligt dat anders. Het geeft goed weer wat je als lezer mag verwachten.
Non-fictie
Meulenhoff
2015
Paperback
234
De onnavolgbare kunstkenner Will Gompertz leert u denken als een kunstenaar! Waarom lijkt het voor sommige mensen gemakkelijk om leuke nieuwe ideeën te verzinnen terwijl het anderen veel moeite kost? Waar ligt dat aan? Moet je er talent voor hebben? Nee dus, volgens Will Gompertz. We zijn allemaal in staat tot creatief en inspirerend denken. In wezen zijn kunstenaars helemaal geen supertalenten of excentriekelingen, en ze staan ook niet buiten de werkelijkheid, zoals zo vaak wordt beweerd.
Ook jij kunt denken als een kunstenaar – maar het creatieve proces moet je je wel aanleren, dat komt niet vanzelf. In Denk als een kunstenaar schuift Gompertz de tactieken van kunstenaars als Warhol, Hirst, Tuymans en Picasso naar voren en laat hij op zijn karakteristieke uitbundige en enthousiasmerende manier zien hoe creativiteit werkt, hoe kunstenaars denken en hoe je zelf net zo creatief kunt zijn. Denk als een kunstenaar leert je niet alleen van alles over kunst, maar is ook een zeer inspirerend en vrolijk boek.
De wurm – Annie M.G. Schmidt
Er zit een wurm in onze juttepeer,
dat weten we nu zoetjesaan wel zeker.
Het ligt misschien, wie weet, wel aan de kweker
of aan de groenteman, of aan het weer.
Georg Büchner Preis
De Georg-Büchner-Preis is de belangrijkste literatuurprijs in Duitsland, vernoemd naar de schrijver Georg Büchner.
De prijs werd in 1923 ingesteld door de toenmalige Volksstaat Hessen en vanaf dat jaar toegekend aan beeldend kunstenaars, dichters, toneelspelers, zangers en andere uitvoerende kunstenaars.
In 1951 werd de prijs een literatuurprijs die alleen nog toegekend zou worden aan schrijvers en dichters. De Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung werd verantwoordelijk voor de toekenning.
2017 | Jan Wagner |
2016 | Marcel Beyer |
2015 | Rainald Goetz |
2014 | Jürgen Becker |
2013 | Sibylle Lewitscharoff |
2012 | Felicitas Hoppe |
2011 | Friedrich Christian Delius |
2010 | Reinhard Jirgl |
2009 | Walter Kappacher |
2008 | Josef Winkler |
2007 | Martin Mosebach |
2006 | Oskar Pastior |
2005 | Brigitte Kronauer |
2004 | Wilhelm Genazino |
2003 | Alexander Kluge |
2002 | Wolfgang Hilbig |
2001 | Friederike Mayröcker |
2000 | Volker Braun |
1999 | Arnold Stadler |
1998 | Elfriede Jelinek |
1997 | Hans Carl Artmann |
1996 | Sarah Kirsch |
1995 | Durs Grünbein |
1994 | Adolf Muschg |
1993 | Peter Rühmkorf |
1992 | George Tabori |
1991 | Wolf Biermann |
1990 | Tankred Dorst |
1989 | Botho Strauß |
1988 | Albert Drach |
1987 | Erich Fried |
1986 | Friedrich Dürrenmatt |
1985 | Heiner Müller |
1984 | Ernst Jandl |
1983 | Wolfdietrich Schnurre |
1982 | Peter Weiss |
1981 | Martin Walser |
1980 | Christa Wolf |
1979 | Ernst Meister |
1978 | Hermann Lenz |
1977 | Reiner Kunze |
1976 | Heinz Piontek |
1975 | Manès Sperber |
1974 | Hermann Kesten |
1973 | Peter Handke |
1972 | Elias Canetti |
1971 | Uwe Johnson |
1970 | Thomas Bernhard |
1969 | Helmut Heißenbüttel |
1968 | Golo Mann |
1967 | Heinrich Böll |
1966 | Wolfgang Hildesheimer |
1965 | Günter Grass |
1964 | Ingeborg Bachmann |
1963 | Hans Magnus Enzensberger |
1962 | Wolfgang Koeppen |
1961 | Hans Erich Nossack |
1960 | Paul Celan |
1959 | Günter Eich |
1958 | Max Frisch |
1957 | Erich Kästner |
1956 | Karl Krolow |
1955 | Marie Luise Kaschnitz |
1954 | Martin Kessel |
1953 | Ernst Kreuder |
1952 | niet uitgereikt |
1951 | Gottfried Benn |
Mother To Son – Lanston Hughes
Well, son, I’ll tell you:
Life for me ain’t been no crystal stair.
It’s had tacks in it,
And splinters,
And boards torn up,
And places with no carpet on the floor—
Bare.
Op school stonden ze… – Ed Hoornik
Op school stonden ze op het bord geschreven,
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werklijkheid, de andre schijn.
We moeten het even over Kevin hebben – Lionel Shriver
Indringend en aangrijpend
We moeten het even over Kevin hebben van Lionel Shriver is een boek in briefvorm. Het is even wennen maar eenmaal zover heb ik het niet meer kunnen loslaten.
Roman
Atlas Contact
2007
Paperback
640
Mieke Trouw
'We moeten het even over Kevin hebben' is het aangrijpende relaas van de zoektocht van een moeder naar de beweegredenen van haar zoon, die een gruwelijke misdaad heeft gepleegd. Is het haar schuld, omdat ze niet genoeg of misschien zelfs wel helemaal niet van hem hield? Of is het de schuld van zijn vader, die zijn zoon nooit heeft willen zien zoals hij werkelijk was?
Deze internationale bestseller ontving de Orange Prize for Fiction en werd in 2012 verfilmd met Tilda Swinton in de hoofdrol.
De wereld na zijn verjaardag – Lionel Shriver
Moraliserende wat.. als.. roman
We moeten het even over Kevin hebben was de make or break roman voor Lionel Shriver. Toen het manuscript ter beoordeling naar uitgeverijen was gestuurd verkeerden de VS in onzekerheid na de aanslagen van 11 september 2001. Het manuscript werd afgewezen, volgens de uitgevers zat niemand in die onzekere periode op zo’n verhaal te wachten. Uiteindelijk vond ze onderdak bij een kleine uitgeverij en werd het alsnog een groot succes. In haar volgende boek, De wereld na zijn verjaardag, maakt zij op symbolische wijze gebruik van de gebeurtenissen van die dag.
Roman
Contact
Juli 2007
Paperback
605
Mieke Lindenburg
Twee bevriende stellen gaan al sinds jaar en dag met elkaar uit eten op verjaardagen. Maar dit jaar verloopt anders, doordat Irina's man niet mee kan in verband met zijn werk en Ramsey net gescheiden is. Al snel verandert het etentje in een heftige flirt en Irina wil niets liever dan met Ramsey zoenen. Maar wat moet ze dan met haar man? Shriver creëert twee parallelle werelden: één waarin Irina bij haar man blijft en één waarin ze zich overgeeft aan de flirt met Ramsey.
Alhoewel Lionel Shriver (1957) al zes boeken gepubliceerd had, kwam haar grote doorbraak pas in 2003 met het indringende We moeten het over Kevin hebben. In december 2011 komt de verfilming in de Nederlandse bioscopen.
De wijsheid van een tandeloze glimlach – Daniel Klein
Boeiende filosofische beschouwing over ouder worden
Waarom zou je eeuwig jong willen blijven? Zou het niet beter zijn om je erbij neer te leggen dat je ouder wordt? Kun je niet beter genieten van een rustig eind van je bewuste leven zolang je nog niet in het voorportaal van de dood bent aangekomen, je overgeven aan allerlei geneugten zonder het gevoel te hebben dat je nog van alles moet? Daniel Klein gaat in De wijsheid van een tandeloze glimlach op zoek naar antwoorden op die vragen.
Non-fictie
Singel Uitgeverijen
10 mei 2016
Paperback
160
Dit is een vrolijk boek over ouder worden door de schrijver van Steeds als ik de zin van het leven te pakken heb, komen ze met iets nieuws.
Daniel Klein, filosoof en zeventigplusser, gaat naar de tandarts. Daar hoort hij dat zijn tanden moeten worden getrokken en vervangen door implantaten. Die neptanden zullen hem veroordelen tot een dieet, vele bezoekjes aan de tandarts en flinke pijn. Dat Kleins leeftijdgenoten er alles aan doen om jong te blijven (skydiving, Franse les, nepborsten) lijkt ineens een rare manier om je laatste jaren door te brengen. Wat is eigenlijk verkieslijker, het najagen van de eeuwige jeugd, of een echte oude dag beleven, met de tandeloze glimlach die daarbij hoort?
Klein zoekt het antwoord in Griekenland, waar de mensen lijken te weten hoe je een lang en gelukkig leven leidt. Hij praat er met andere zeventig- en tachtigjarigen, denkt na over zijn eigen leven en leest Epicurus.
Het levert een eerlijke beschouwing op over ouder worden, waarbij een Epicurische manier van leven wordt gepropageerd: je wordt gelukkiger als je met je vrienden een bord zelf geteelde linzen eet dan wanneer je zwelgt in valse jeugd, luxe en rijkdom.