De vleermuisman – Jo Nesbo
Behoorlijk debuut
Jo Nesbø heeft economie gestudeerd, is profvoetballer geweest bij Molde FK en is een Noors popmuzikant. Sinds 1997 mag hij zich ook schrijver noemen. In dat jaar verscheen zijn eerste thriller, De vleermuisman, de eerste van een reeks met Harry Hole in de hoofdrol.
In Australië wordt een Noorse serveerster vermoord, een vrouw die in Noorwegen bekendheid genoot als televisiepresentatrice. De moord ligt gevoelig in Australië, het toeristenseizoen en de Olympische Spelen komen eraan en moord op een bekende persoon is niet goed voor het imago. Het is de autoriteiten er alles aan gelegen om de zaak zo snel mogelijk op te lossen.
Harry Hole
Thriller
De Bezige bij
April 2008
Paperback
477
Annelies de Vroom
De laatste hand – Wieslaw Mysliwski
Weemoedig relaas van een onvoltooid leven
De omslag van het boek De laatste hand van Wieslaw Mysliwski is illustratief voor de inhoud. Het is duidelijk herfst met de bijbehorende pasteltinten en met een donkere schaduw. De hoofdpersoon verkeert in de herfst van zijn leven. Een eenzame boom is prominent afgebeeld, op een kale vlakte, ver van een bos verwijderd. Het geeft de positie van de hoofdpersoon weer, omringd door soortgenoten en toch eenzaam. De boom telt enkele takken met vele kleine zijtakken, het verhaal is vergelijkbaar.
Roman
Querido
2016
Hardcover
540
Karol Lesman
Een man van middelbare leeftijd, een geboren pokerspeler, probeert zijn leven te bevatten aan de hand van zijn uit elkaar vallende, door een elastiek bijeengehouden adresboek vol visitekaartjes. Meanderend tussen heden en verleden, tussen dromen, herinneringen en observaties denkt hij ook terug aan enkele korte verhoudingen, maar vooral aan die ene grote emotionele ervaring, zijn liefde voor Maria. Zij is de enige die níét in zijn adresboek staat, haar adres kende ik vanbuiten. De laatste hand is een grootse en melancholische roman die tot nadenken stemt. Binnen een maand werden in Polen meer dan 70 000 exemplaren van De laatste hand verkocht.
Misverstand 3 – Charles Ducal
Mijn vrouw is getrouwd met een dichter,
al had zij de zaak heel anders gepland.
Zij dacht aan een vader, een minnaar, een man.
Hij schrijft. Verder zijn er geen plichten.
En zelden is meer dan zijn lijf in bed,
mager en bleek in zijn eenzaam verlangen.
Soms staat hij op om een woord te vervangen,
verandert ‘geliefde’ b.v. in ‘slet’;
en likt zich de lippen, zelfvoldaan.
In gemeenschap wordt niets ondernomen.
Wel mompelt de vrouw af en toe in haar dromen,
ontregelde praat, door geen mens te verstaan.
Bron en analyse: Meander, Inge Boulonois
De laatste bevindingen – Rutger Kopland
Er waren zoals we dachten te weten twee werelden –
de echte en die andere
dit onderscheid is onlangs bij nader onderzoek
een overbodige illusie gebleken: deskundigen
hebben in menselijke hersenen gezocht
en geen verschillen gehoord of gezien
integendeel, wat zij vonden was met geen pen
te beschrijven, zo ongelooflijk eenvoudig
zo mooi
zij noteerden:
‘De nacht viel in de ramen van ons instituut,
maanlicht streek over de jonge borsten
van onze vrouwelijke proefpersoon
en ja, de door haar hersencellen aangedreven apparaten
zuchtten en in onze microscopen zagen we
in haar moleculen melkwegen van verlangen.
Wij zoeken nog koortsachtig naar formules.’
Aldus enkele opgetogen, onbedoeld lyrische citaten
uit hun verslag