Stedentrip Berlijn, juni 2015

Fascinerende stad
Het voelde alsof het na twee jaar weer eens hoog tijd werd om Berlijn te bezoeken. In 2013 zijn wij er ook geweest, maar daarvan is de voornaamste herinnering dat het bloedheet was. Bij aankomst was het ruim 38 graden, de andere dagen iets minder, maar te warm om veel te doen, en van wat wij gedaan hebben beklijft vooral de herinnering aan de temperatuur.

Dit jaar was dat een stuk beter. De omstandigheden waren uitstekend, niet te warm en nauwelijks regen. Het zal geen chronologisch verslag worden, maar eerder in de vorm van hoofdstukken.

Algemeen
Het viel meteen bij aankomst op Alexanderplatz, het hart van de stad, al op. Het ooit open ogende centrum wordt steeds meer volgebouwd. Op Alexanderplatz valt dat nog wel mee, maar aan de andere kant van het station is de verandering echt goed zichtbaar. Het ooit vrij lege plein tussen Fernsehturm en Neptunusfontein is niet meer zo leeg. Er is een flink nieuw en bepaald niet mooi nieuw complex neergezet met onder andere horeca, nog meer horeca, en er is al zoveel. Het blijft niet daarbij, er zijn nog volop plannen voor verdere “ontwikkeling”.
Maar ook in andere delen van het centrum wordt nog volop gebouwd. De lichte en luchtige sfeer lijkt daardoor steeds meer te verdwijnen.
Dat is jammer. De klachten van Berlijners die je af en toe in de media tegenkomt, over de steeds drukker wordende stad en het overspoeld raken met toeristen, lijken begrijpelijk.
Persoonlijk vind ik dat ook jammer, maar ik heb wel een dubbel gevoel daarover. Ik ben ook toerist en daarmee een van de “schuldigen”.

Contrasten
In twee jaar tijd lijken de contrasten steeds groter te worden. Berlijn ken ik als een stad met vele gezichten, waarvan protserigheid en armoe er twee zijn. De nieuwe of in aanbouw zijnde gebouwen in het centrum zijn vooral indrukwekkend qua omvang en uitstraling. Of het mooi zal zijn en het stadsgezicht daardoor verbetert is maar de vraag.
Het contrast met de steeds meer zichtbare armoe is heel groot. Zwervers zijn er altijd geweest, maar niet zoveel en zo duidelijk aanwezig als nu. Je struikelt soms letterlijk over ze, als bijvoorbeeld iemand languit in een bushokje ligt, of meerdere personen hun nacht letterlijk onder de brug doorbrengen, of gewoon languit liggend op het plein voor Hauptbahnhof.
Maar ook: elke prullenbak wordt nagelopen op flesjes met statiegeld, maar ook op etensresten. Een afschuwelijk gezicht, je waant je soms in een ontwikkelingsland. Ik ken de details en ahtergronden niet, maar het oogt raar dat dat voorkomt in een welvarend land als Duitsland.

De stad lijkt ook steeds viezer te worden. Overal ligt vuiligheid en kapot glas, prullenbakken zijn overvol. Bijgevolg hebben wij nu voor het eerst ratten gezien en dat in een drukke omgeving als de Hackescher Markt.
Ook dit is een groot contrast met de luxueuze uitstraling van de nieuwbouw.

Geschiedenis
Dat blijft altijd fascinerend aan deze stad. Je ontkomt er niet aan: de herinneringen aan de oorlog en de periode van de Muur zijn overal zichtbaar. Van deze trip zijn een paar punten te benoemen.

Topographie des Terrors
Midden in het epicentrum van de Nazistische machtsperiode, vlakbij de Potsdamer Platz, is dit nieuwe “monument” gebouwd en sinds 2010 opengesteld. Het begint vlakbij de straat waar Hitler’s bunker lag en geeft een chronologisch overzicht in woord en beeld van de opkomst en ondergang van het nazisme en de ontwikkeling van (vooral) de jodenhaat. Indrukwekkend in zijn eenvoud, ontstellend dat het überhaupt heeft kunnen gebeuren en aangrijpend door de verschrikkingen en het menselijke leed die het gevolg waren.

Bernauer Strasse
Dit punt is uitgegroeid tot het middelpunt van de herinneringen aan de tijd van de Berlijnse muur. De herdenkingsdienst in november 2014 werd daar gehouden, in wat eens de Sophienkirche was, de kerk die moest verdwijnen omdat die de bouw van de muur in de weg stond. Dit gold ook voor het naastgelegen kerkhof trouwens, dat ook niet ongeschonden is gebleven.
Op deze plek is goed zichtbaar hoe ingrijpend de bouw van de muur was, welke gevolgen dit had voor de bevolking (hele families werden letterlijk van elkaar gescheiden), maar wat vooral resteert is de stompzinnigheid van het regime van Walter Ulbricht en consorten die met de bouw van de muur de leegloop van Oost-Duitsland wilden stuiten en er een socialistische heilstaat van wilden maken.

Stasigevangenis Hohenschönhausen
Midden in een redelijk welvarend ogende woonwijk lag het hart van de Oostduitse macht. Inmiddels zijn alle gebouwen voor andere doeleinden in gebruik, op de gevangenis na. Om er te komen moet je goed je best doen. Er wordt niet echt openlijk naar deze besmette plek verwezen. Zou schaamte over deze periode de oorzaak kunnen zijn? Dat lijkt voor de hand te liggen, vooral omdat het een zwarte bladzij is waarvan de gevolgen nog lang niet zijn verwerkt. De Stasi was op zich al een grote organisatie, gericht op totale controle, maar het meest schrijnende zijn de vele tienduizenden zogeheten IM’s (Inoffizielle Mitarbeiter) die hen behulpzaam waren. Sommigen gingen zover dat zij zelfs bereid waren om hun echtgenoten (!!), familieleden en vrienden te verraden en te betichten van activiteiten die de opbouw van de heilstaat in de weg stonden. Alles voor de goede zaak.
De rondleidingen worden verzorgd door ex-gevangenen. Wij troffen het: de man was soms wel wat moeilijk te verstaan omdat hij zacht praatte maar wat een fantastische verteller! Zijn rondleiding en verhalen zal ik niet gauw vergeten.

Als je Berlijn bezoekt is dit een must, het is een van de meest indrukwekkende plekken die ik heb bezocht.

Der dicke Herman
Midden in de wijk Prenzlauer Berg staat een watertoren, Der dicke Herman. Dit was de eerste plaats waar de nazi’s geleerden en notabelen opsloten en in sommige gevallen om het leven brachten na hun machtsovername in 1933.
Het is zo centraal gelegen in een woonwijk dat het misdadige gedrag van dat regime toen al moest zijn opgevallen, het kan niet anders. Het is onmogelijk voor de toenmalige bewoners om vol te houden dat ze het niet hebben geweten, niet hebben gezien dat op klaarlichte dag mensen zonder vorm van proces werden opgesloten.

Boeken
Berlijn is een stad waarover ontzettend veel boeken zijn geschreven en waar boeken en literatuur altijd belangrijk zijn geweest. Als je door de stad loopt is het een “feest” van herkenning. Enkele voorbeelden.

Boekverbranding
Natuurlijk geen feest, maar wel zeer bijzonder is de plaats waar de boekverbrandingen in 1933 zijn macabere hoogtepunt hadden, op het plein vlak voor de Deutsche Oper. Er is weinig aandacht voor verder, er is een paneel dat daarnaar verwijst.

De Wendetrilogie van Klaus Kordon
Een heel bijzondere trilogie over een gezin dat woonde in de Ackerstrasse, recht tegenover het herdenkingscentrum over de Berlijnse muur, aan de Bernauer Srasse.
Het beschrijft vanuit het oogpunt van een gezin met communistische sympathieën het einde van de eerste wereldoorlog. Markante figuren als Karl Liebknecht en Rosa Luxembourg spelen daarin een (kleine) rol.
In het tweede deel wordt de opkomst van het nazisme beschreven. Schrijnend is vooral om te lezen dat de tegenstanders, vooral de communisten en de socialisten, het niet konden opbrengen om zich te verenigen in hun strijd, met als gevolg dat de nazi’s vrij spel kregen.
In het derde deel wordt het einde van de oorlog beschreven. De bittere armoe van de Berlijners, maar vooral ook de opluchting voor degenen zonder nazisympathieën over het einde van de oorlog en de bevrijding is voelbaar.

Een heel bijzondere trilogie, die in Nederland helaas niet erg bekend is. Die bijzonderheid zit hem er ook in dat heel veel straten en plaatsen die in deze trilogie voorkomen zo herkenbaar zijn en voor Berlijn markant zijn.

Alleen in Berlijn door Hans Fallada
Ik heb hierover een recensie geschreven. Ook hier is er veel herkenning van de straten en plaatsen waar dit boek zich afspeelt. Dit is een prachtboek dat ik altijd tot een van mijn favorieten zal rekenen.

Bediening
Dan nog iets banalers om mee af te sluiten. In Nederland klagen wij nogal over de bediening in de horeca. Op enkele uitzonderingen na is dat in Berlijn zeker niet beter en soms echt om te janken. Enkele voorbeelden:
Een half uur wachten op je biertje en nog net niet afgesnauwd worden omdat je het lef hebt om er nog een keer naar te vragen.
Niet kunnen betalen met creditcard of pinpas omdat buitenlandse kaarten niet worden vertrouwd. Je zal maar geen contanten bij je hebben.
Een bediende die geen Duits (!) spreekt, wel matig Engels. Ik denk dat zoiets in Nederland niet zou worden getolereerd.
Rekeningen waarop consumpties voorkomen die je niet hebt besteld en gehad.

Het zijn kleinigheden en op zich tamelijk onbelangrijk, maar het draagt niet bij aan een positieve herinnering.

Conclusie
Berlijn is en blijft een fascinerende stad door zijn vele gezichten en zijn overal en altijd overheersend aanwezige geschiedenis.
Ook nu hebben we, ondanks de kanttekeningen, weer genoten en voldoende ideeën opgedaan die een volgend bezoek rechtvaardigen.

Share

Zeik – Herman Brusselmans


Zet ge voor de titel en het klopt

Na meerdere mislukte pogingen om een boek van Herman Brusselmans uit te lezen moest het er nu maar eens van komen. Bij een boek van nog geen tweehonderd pagina’s dat als thriller wordt geafficheerd moet dat nog wel op te brengen zijn. En ja hoor: het is gelukt. Maar het viel bepaald niet mee.

Lees verder

Zeik Boek omslag Zeik
Herman Brusselmans
Thriller
Prometheus
30 september 2014
Paperback
192

 

De moordbrigade van Gent loste in het begin van de jaren zestig procentueel bezien de meeste moorden van heel West-Europa op, was de eerste brigade ter wereld die over een allochtoonse inspecteur beschikte, en de chef van de brigade – commissaris Übertrut – had maar één arm.
Samen met z’n team, bestaande uit de inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat, probeert hij de Gentse regio vrij te houden van vuige moordenaars. Zullen ze ook in hun opzet slagen als een onbekende misdadiger opduikt die meisjes wurgt en symbolisch bedoelde getallen aanbrengt op hun naakte rug? De tijd dringt, de stress wordt erger, de helse spanning is te snijden. Tot de absolute held van het verhaal, inspecteur Zeik, een gouden ingeving krijgt.

Share

Een circus van schimmen – R.J. Ellory


Schimmenwereld vol misleiding

R.J. Ellory begon in 1987 met het schrijven van romans. In korte tijd had hij er 22 voltooid die allemaal door uitgevers werden geweigerd wegens vermeend gebrek aan commerciële mogelijkheden, vooral omdat hij als Brits auteur zijn verhalen situeert in Amerika. Hij bleef doorzetten en in 2003 is zijn eerste boek uitgegeven. Sindsdien wordt elk jaar een nieuw boek uitgebracht, de meeste daarvan zijn ook in het Nederlands verschenen en oogsten lovende kritieken.

Lees verder

Een circus van schimmen Boek omslag Een circus van schimmen
R.J. Ellory
Thriller
De Fontein
22 juni 2015
Paperback
495
Kris Eikelenboom

 

Met Een circus van schimmen schreef R.J. Ellory zijn meesterwerk. Complotten, politiek, intrigerende personages; alles komt samen in een mix van literatuur en spanning.

Kansas, 1959. Reizend circus Diablo strijkt neer in Seneca Falls. Wanneer er een lijk onder het carrousel wordt aangetroffen, wordt FBI-agent Michael Travis op de zaak gezet. Travis krijgt te maken met Edgar Doyle, de illustere leider van het circus, die ontwijkend en raadselachtig antwoordt. De zaak voert veel verder dan het in eerste instantie lijkt. Wanneer zelfs de hoogste bazen als J. Edgar Hoover, van de FBI en de CIA betrokken lijken te zijn, beseft Travis dat hij niets meer als waarheid kan aannemen. Hij begint zijn onderzoek van voren af aan en duikt er dieper in dan alle betrokkenen hadden gehoopt...

Share

Muidhond – Inge Schilperoord


Verstikkend

Inge Schilperoord is forensisch psycholoog bij onder andere het Pieter Baan Centrum. Daarnaast publiceert zij in diverse (vak)bladen over haar vakgebied. Muidhond is haar eerste roman, een zeer sterk debuut.

Lees verder

Muidhond Boek omslag Muidhond
Inge Schilperoord
Roman
Podium
2015
Paperback
220

 

De mensen moesten hem niet, dat was altijd zo geweest. Maar de natuur nam hem zoals hij was. Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken van tbs, keert hij terug naar het krappe huisje in het vissersdorp waar hij samen met zijn eenzame moeder woont. Hij verheugt zich erop om weer met hond Milk in de duinen te kunnen wandelen. Al snel krijgt hij gezelschap van zijn nieuwe buurmeisje, die door haar moeder aan haar lot wordt overgelaten. Jonathan is bang om opnieuw de fout in te gaan en probeert haar op afstand te houden. Gewetensvol maakt hij de oefeningen die zijn psycholoog hem in de gevangenis heeft gegeven. Maar zijn hoofd wordt voller en voller en hij lijkt de controle te verliezen.

In het ongekend dicht op de huid geschreven Muidhond slaagt Inge Schilperoord erin om de lezer deelgenoot te maken van de worstelingen van een pedofiel. Met haar trefzekere pen en ijzingwekkende narratieve beheersing maakt ze een overrompelende entree in onze letteren.

Share

In huis met een seriemoordenaar – Jan en Sanne Terlouw


Lugubere en fascinerende geschiedenis

Het dagelijks leven aan het begin van de jaren ‘60 van de vorige eeuw doet een halve eeuw later onwerkelijk aan. Het was de tijd dat getrouwde vrouwen meestal hun dagen in en om het huis doorbrachten en waarin het dagelijkse ritme werd bepaald door schooltijden en het tijdstip waarop de dagelijkse boodschappen aan huis werden bezorgd door onder andere de melkboer, de bakker en de groentenman.

Lees verder

In huis met een seriemoordenaar Boek omslag In huis met een seriemoordenaar
Jan en Sanne Terlouw
Roman
De kring
14 februari 2015
Paperback
224


In 1967 werd Nederland opgeschrikt door de arrestatie van Hans van Z. Onder ongekende media-aandacht werd tijdens het 'Moordproces van de Eeuw' vastgesteld dat de 26-jarige Van Z. minstens drie moorden had gepleegd; een vierde moord was mislukt. Hij werd tot levenslang veroordeeld.
Deze charmeur kwam jarenlang bij het gezin Terlouw over de vloer, als geliefde van hun huurster. Dochter Sanne was nog jong, maar ze herinnert zich de man wel.
Jan Terlouw en Sanne Terlouw schreven een intrigerende roman over hun ervaringen met deze beruchte seriemoordenaar.

Share

Ik reis alleen – Samuel Bjork


Hype is wat overdreven

Samuel Björk is het pseudoniem van Frode Sander Oien, toneelschrijver en singer-songwriter. Met Ik reis alleen heeft hij zich in een klap een plaats weten te verwerven in de top van de Noorse misdaadauteurs.

Lees verder

Ik reis alleen Boek omslag Ik reis alleen
Holger Munch en Mia Kruger
Samuel Björk
Thriller
Luitingh Sijthoff
23 februari 2015
Paperback
400
Renée Vink

 

Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst IK REIS ALLEEN.
Na een intern onderzoek werd inspecteur Holger Munchs speciale onderzoeksteam opgeheven en werd hij overgeplaatst naar een regionaal politiebureau. Maar als het land wordt geteisterd door een sluwe moordenaar, wordt het team weer tot leven gewekt. Munchs prioriteit is om zijn beste onderzoeker, de extreem getalenteerde maar depressieve Mia Krüger, uit haar zelfgekozen isolement te halen. Dat is echter nog niet zo makkelijk...

Share

Achterhoedegevecht – J. Bernlef


De laatste oorlogswinter door de ogen van een jonge puber

Michiel is een jongen van 12 die in Amsterdam is geboren en getogen. Het laatste deel van de oorlog brengt hij om veiligheidsredenen door op het platteland in het dorpje Driewoude. Het boek begint met zijn reis daarheen. Hij wordt opgehaald door Jan, een van de gezinsleden. Deze brengt hem met paard en wagen naar zijn tijdelijke verblijfplaats, het huis van oom Johan en tante Merel.

Het gezin bestaat verder uit eerdergenoemde Jan, de broer van Johan, en de dochter Alie en Gerie.

Lees verder

Achterhoedegevecht Boek omslag Achterhoedegevecht
J. Bernlef
Oorlogsroman
Querido
Paperback
124

 

Een Amsterdamse jongen van een jaar of twaalf brengt de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog alleen door bij kennissen van zijn ouders op het platteland. Hij komt in een voor hem vreemde wereld terecht.

Share

Hogere BTW doodsteek voor boekhandel?

De constatering dat detailhandelaren het moeilijk hebben kan geen verrassing meer zijn, zie de gapende gaten in diverse winkelstraten. In mijn klantenkring heb ik daarvan helaas ook voorbeelden. Een groot aantal winkeliers heeft inmiddels de pijp aan Maarten gegeven. Voor degenen die het nog volhouden is het een vrijwel permanente overlevingsstrijd, hard werken met geringe inkomsten. Of zoals ze in het Rotterdamse zeggen: hard voor weinig.

Voor boekhandels is dat niet anders. Door allerlei factoren hebben zij het zwaar. Daarvan is prijs er een, althans dat is de perceptie. Mensen schijnen boeken nogal duur te vinden.
Is een boek nou echt zo duur? Voor de auteurs is het vaak maar sappelen, de boekhandelaar verdient een mager belegde boterham en voor de tussenliggende schakels is het ook geen vetpot. Veel ruimte voor lagere prijzen lijkt er niet te zijn.
Er valt wel wat op valt af te dingen op de perceptie dat een boek duur is. Zeker als je er zoiets vaags als waarde aan wilt toekennen.

Vergelijk het eens met andere uitgaven die mensen min of meer klakkeloos doen en ga dan uit van een gemiddelde boekenprijs van circa € 15.
• Restaurantbezoek. Een avondje knagen aan dode dieren en het nuttigen van (spaarzame) doorgekookte groente en matige wijn in een ambiance van treurig stemmend muzikaal behang kost al gauw de prijs van een paar boeken. Wil je wat meer kwaliteit dan wordt de verhouding nog wat schever.
• Een beetje modieuze smartphone kost al gauw een boek of twee, drie per maand. Is dat qua waarde wel in verhouding tot het plezier dat je eraan kunt beleven?
• Een aangekleed avondje naar een musical (iets afschuwelijks in mijn ogen, maar dat terzijde, ieder zijn ding): een boek of tien?

Zomaar wat voorbeelden van zaken waarvoor men wel zonder nadenken geld over heeft en daarbij niet de opmerking maakt dat het zo duur is.
Het is maar net welke waarde je aan zaken toekent. Ik vind één goed boek al veel meer waard dan welke musical dan ook. Ik heb liever een mooi boek dan de allernieuwste gadgets. Ik vind restaurantbezoek heus wel leuk, maar heeft het nou echt meer (blijvende) waarde dan een paar boeken?

Natuurlijk zijn dit voorbeelden waarop genoeg valt af te dingen. Natuurlijk is dit een demagogisch trucje. Maar soms heb je dat nodig om je punt te maken.

En dat is dat mensen liever hun geld besteden aan vluchtiger zaken en liever niet meer aan boeken, met een minder vluchtig karakter, omdat zij ze nou eenmaal toch duur vinden. Dat zal er niet beter op worden als deze regering zijn voornemen doorzet om de BTW op boeken te verhogen van 6% naar 21%. De boekenbranche verwacht voor de komende jaren een terugloop van circa 20% in omzet en resultaat. Dat is zonder deze BTW-verhoging. Het zal er waarschijnlijk alleen maar nog slechter op worden.

Dat lage tarief geldt voor primaire levensbehoeften. Dat is een boek niet, in ieder geval niet in fysieke zin. Maar in geestelijke, spirituele zin ligt dat anders naar mijn mening.
Boeken dragen bij aan de ontwikkeling van mensen, het verschaft op natuurlijke wijze taalvaardigheid, het draagt bij aan kritisch denken. En zo meer en zo verder.
Het belang van boeken en een gezonde handelsketen mag niet worden onderschat.

Het mag duidelijk zijn dat ik ervoor pleit dat de regering terugkomt op het onzalige idee om boeken onder het hoge tarief te laten vallen en daardoor de boekenprijs met circa 15% te verhogen.
Al was het maar om te voorkomen dat nog meer boekhandels het loodje zullen leggen.
Al was het maar omdat in een beschaafd land boeken voor aan acceptabele prijs beschikbaar moeten zijn.
Al was het maar omdat ik mij graag bevind in een omgeving met de geur van tot papier verwerkte en bedrukte dode bomen.

Share

Nachtstad – Arnaldur Indridason


Tam en tamelijk voorspelbaar verhaal

Als Arnaldur Indridason zijn reeks over Inspecteur Erlendur in chronologische volgorde zou hebben geschreven dan zou Nachtstad vooraf moeten gaan aan alle inmiddels verschenen delen.
Erlendur is agent in de surveillancedienst en heeft in die hoedanigheid te maken met de zelfkant van het leven in Reykjavik.

Lees verder

Nachtstad Boek omslag Nachtstad
Erlendur Sveinsson
Arnaldur Indridason
Thriller
Querido
Mei 2014
Paperback
256
Adriaan Faber

 

Erlendur Sveinsson is nog niet lang in dienst bij de politie en heeft zijn handen vol aan wat er in de straten van Reykjavík gebeurt: verkeersongevallen, diefstal, huiselijk geweld, dronkenschap, smokkelarij. Een onverklaarbaar sterfgeval blijft hem bezighouden. Een zwerver die hij tijdens zijn nachtdienst had leren kennen blijkt in een oude turfafgraving buiten de stad te zijn verdronken. Het schijnt niemand iets te kunnen schelen. Maar het lot van de man laat Erlendur niet met rust en zo dringt hij steeds dieper door in een wereld die hem volkomen vreemd is.

Share

Scherp – Patricia Cornwell


Onnodig gekwebbel en ongeloofwaardige plot

Er zijn sporters die op hun hoogtepunt stoppen en er zijn sporters die hun carrière zolang rekken dat alle glans van hun eerdere prestaties is verdwenen. Als Patricia Cornwell sporter zou zijn geweest dan zou zij ongetwijfeld bij die tweede groep hebben behoord, in ieder geval voor zover het de serie over Kay Scarpetta betreft.

Deel 22, getiteld Scherp, begint op een manier die in een sentimentele doktersroman niet zou misstaan. Scarpetta verheugt zich op haar korte vakantie die haar man haar ter gelegenheid van haar verjaardag heeft aangeboden en al het leuks dat zij kunnen doen om de opgelopen schade van de afgelopen jaren in te halen. De voorpret wordt verstoord door de zorgen die zij heeft over het uitblijven van de grote boodschap van haar hond die uit logeren gaat en over de onrust die zij voelt over enkele merkwaardige gebeurtenissen in haar persoonlijke levenssfeer.
Vlak voor het geplande vertrek krijgt zij een telefoontje met het bericht dat er een moord is gepleegd en of zij maar wil opdraven om het medische onderzoek te doen. Op slag is de voorpret verdwenen, evenals de zorgen over haar hond, die gedurende de rest van de dag aan zijn lot wordt overgelaten.

Al snel wordt duidelijk dat kort daarvoor meerdere moorden zijn gepleegd die dezelfde kenmerken hebben. Het onderzoek naar die moorden lijkt alle kanten op te kunnen gaan. Aanvankelijk lijkt het te gaan om een verzekeringsmaatschappij die een uiterst dubieuze rol speelt, maar er zijn ook andere scenario’s denkbaar die uitgebreid worden beschreven. Het begint er zelfs op te lijken dat de moordenaar het uiteindelijk op Scarpetta gemunt heeft en dat de moorden een aanloop zouden kunnen zijn richting dat ultieme doel.
Gaandeweg het onderzoek lijken de verdenkingen zich meer en meer te richten op Scarpetta’s nicht Lucy, die alle vaardigheden bezit die de moordenaar volgens het onderzoeksteam zou moeten hebben, ondanks dat zij als potentiële dader nauwelijks geloofwaardig is.

Het verhaal komt door de onnodig gedetailleerde beschrijvingen en vaak niet ter zake doende mijmeringen maar moeilijk op gang. Telkens als je denkt dat het tempo erin komt slaagt Cornwell erin om door het onnodige gekwebbel de vaart eruit te halen en de aandacht te laten verslappen.
Het einde is wel verrassend. Het lijkt haast wel of de auteur bij het naderen van de deadline er heel snel een eind aan moest of wilde breien. Het doet erg geforceerd aan, het wordt in enkele pagina’s afgeraffeld en staat qua tempo niet in verhouding tot de rest van het boek.
Het boek eindigt met een epiloog waar honden met een beetje eigenwaarde geen brood van lusten; veel zoetsappiger kan het niet.

Cornwell heeft met Scherp helaas weer een boek geschreven dat geen recht doet aan de kwaliteit die zij in haar eerste boeken heeft getoond. Het tempo is laag, er is geen spanning, het oogt geroutineerd, soms zelfs verveeld en bevat teveel losse eindjes.

Over de vorige boeken met Scarpetta in de hoofdrol hebben andere recensenten al aangegeven dat het wellicht beter zou zijn om een punt achter deze serie te zetten. Dit boek toont helaas aan dat deze aanbevelingen terecht waren.

Scherp Boek omslag Scherp
Kay Scarpetta
Patricia Cornwell
Thriller
Luitingh Sijthoff
6 februari 2015
Paperback
379
Yolande Ligterink, Mieke Trouw

 

In de thriller Scherp wordt vlak bij het huis van patholoog-anatoom Kay Scarpetta een leraar doodgeschoten. Scarpetta gaat meteen naar het plaats delict. Het blijkt om een precisieschot van veraf te gaan. Niemand heeft iets gezien of gehoord. En zo begint de jacht op een seriemoordenaar. Het enige wat hij achterlaat zijn stukjes koper, de slachtoffers lijken niets met elkaar gemeen te hebben. Pas veel later stuit Scarpetta op het schokkende bewijs dat Lucy, haar nichtje, met de moorden te maken heeft.

Share