De kapel speelt; de klok slaat acht uur.
De aanwezigen staan zwijgend als een muur
van twee minuten stilte rond het monument,
waaruit het nu is losgeweekt tot dit moment.
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
De kapel speelt; de klok slaat acht uur.
De aanwezigen staan zwijgend als een muur
van twee minuten stilte rond het monument,
waaruit het nu is losgeweekt tot dit moment.
De namen der gevallenen
die wij zo snel vergaten
worden soms nog gezongen
bij monde van de stormwind.
Dan: luister aan de palen.
Ik hoorde het eens vervaarlijk
onder Zalk en Veecaten –
te zwaar haast voor de masten
en de metalen draden.
—