Dit is geen lichaam maar een netwerk
de kleur van je ogen is digitaal bepaald
blote meisjesbuiken die uit scripts bestaan
trillend als hologrammen klampen we ons aan elkaar vast
we pellen elkaar af, we trekken onze kleren uit
tot er alleen nog emoji’s overblijven
and we do not talk to strangers.
Merel van Slobbe
Douchescènes – Merel van Slobbe
Is er een woord voor dode kwallen op het strand
en hoe je daar dan omheen loopt?
Ik hoor de laatste tijd vaak zachtjes
snaarinstrumenten, ergens op de achtergrond
en op een verontrustende manier:
het soort muziek dat gebruikt wordt in thrillers
overwegend in douchescènes.
Merel van Slobbe
Merel van Slobbe (1992) schrijft proza en poëzie. Ze studeerde filosofie aan de Radboud Universiteit Nijmegen, waar ze in 2016 campusdichter was. In 2017 won ze de Meander Dichtersprijs, en in 2018 nam ze de tweede prijs van de Turing Gedichtenwedstrijd in ontvangst. Merel is onderdeel van het dichterscollectief Poẽzie Colada (voorheen DichterBij), dat literaire avonden op verschillende locaties organiseert.
Tijdens het Wintertuinfestival 2019 presenteerde ze haar chapbook Aan de rand van een lichaam. In de bundel Aan de rand van een lichaam brengt Merel van Slobbe poëzie en filosofie bij elkaar in een zoektocht naar online en offline identiteit.
—
Meer over Merel van Slobbe:
merelvanslobbe.com
denieuweoost
wikipedia
Tot we stevig genoeg zijn – Merel van Slobbe
Je komt zachtjes binnen zodat het blijven
minder op zal vallen en we praten over dingen
als stofzuigerzakken en wasverzachter.