Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Rutger Kopland
Voorjaarsgedicht – Rutger Kopland
Deze lente gaat het toch weer
over jou hoewel ik er langzaamaan
wel moe van ben
Vertrek van dochters – Rutger Kopland
Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.
Oude gezichten – Rutger Kopland
Schapen – Rutger Kopland
Tijd – Rutger Kopland
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
Wat is geluk – Rutger Kopland
Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,
Portret met hond – Rutger Kopland
Die hond en ik. Hij heeft zich
teruggetrokken in zichzelf, en ik
In huis verloren – Rutger Kopland
Onze verwekker heeft zijn nageslacht
voorgoed verlaten, mijn broeders H en
J en ik korten de nacht in de zware
fauteuils voor de visite, in de duistere
suite zijner gedachtenis.
Onder de appelboom – Rutger Kopland
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom