Vertrouwen – W.J. van Zeggelen

Waar we in des levens loop
Soms op een zandgrond bouwen –
Te leur gestelde hoop
Dempt toch geen stil vertrouwen.
Vertrouwen is een vrucht,
Die voeden kan en laven,
Waar reeksen van genucht
Het dorstend hart begaven;
Maar te edel en te goed
Is ze om in ’t wild te groeien:
Hier vraagt zij zonnegloed,
Daar noopt zij tot besnoeien.
Wijst ze naar boven heen –
Heur wasdom werkt het goede;
Bepaalt ze u slechts beneên –
Wees ernstig op uw hoede:
Hem, die deez’ klimoprank om ’t eigen ik slechts windt,
Hem maakt heur kwistig sap bij wijlen stekeblind.

Share