Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in het licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij haar gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer….
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.