Het zou goed zijn om boeken te kopen als je de tijd om te te lezen erbij kon kopen – Arthur Schopenhauer
In augustus heb ik veel boeken gelezen, meer dan gemiddeld: maar liefst veertien stuks. Er zaten een paar dunne bij, dat wel. Ook het niveau was naar mijn mening hoog, met een paar flinke uitschieters en een slecht boek zat er niet tussen.
Welke boeken waren dat en welk boek is mijn boek van de maand geworden?
In chronologische volgorde maar weer.
Een verhaal van wanhoop en liefdeEen goede moeder van Jan van Mersbergen is gebaseerd op wat hij zelf heeft meegemaakt, zo blijkt uit zijn verhaal bij Brommer op zee en uit verschillende interviews. Het is niet geheel autobiografisch, afgaande op zijn verhaal. De opzet is bijzonder. Hij kruipt in het hoofd van zijn ex en laat haar als Anja Verver haar deel vertellen via ingesproken berichten aan haar hulpverlener, Wessels. Dat wordt vooral afgewisseld met mailverkeer van hem, in het boek Evert de Heer, vooral van en aan hulpverleners en berichten die Evert van Anja ontvangt.
Wat is verwoestender: de mens of de natuur?Storegga van de Franse schrijfster Élisabeth Filhol is haar derde roman en de eerste die naar het Nederlands is vertaald. Het gaat over de krachten van de natuur, en later over een liefdesgeschiedenis. Als je beseft hoe snel het kan gaan en hoe desastreus de gevolgen van natuurverschijnselen kunnen zijn dan kun je je met recht enige zorgen maken over wat het voor bijvoorbeeld Nederland zou kunnen betekenen.
Bekende geschiedenis en toch spannend!Journaliste Helena Merriman heeft honderden uren aan gesprekken opgenomen en is uitgebreid in de archieven van de Stasi gedoken. Het resultaat is Tunnel 29 dat opent met de ontvangst door de belangrijkste persoon, Joachim en diens vrouw. Het is dan al bijna zestig jaar geleden dat hij met een aantal anderen een tunnel heeft gegraven van West- naar Oost-Berlijn. En hoewel de afloop niet verrassend kan zijn is zij erin geslaagd er een bijzonder meeslepend verslag van te maken.
De vreemde keuzes van een onnavolgbare hoofdpersoonIn Een liefde van Sara Mesa is een jonge vrouw op de loop voor het drukke, hectische en anonieme stadsleven. Het blijkt niet de enige reden. Zij heeft op haar werk een misstap begaan. Hoewel dat haar is vergeven was dat voor haar aanleiding om ontslag te nemen. Althans, dat is wat Nat vertelt. Of dat klopt daar kun je vraagtekens bij zetten. Gaandeweg merk je dat er wel wat schort aan haar beoordelingsvermogen.
Standvastigheid op de proef gesteldHet proces van Sören Quist door Janet Lewis is het tweede in een driedelige reeks van geruchtmakende en waargebeurde rechtszaken. Het eerste deel was De vrouw van Martin Guerre, een heel sterke opener van die reeks. Dit tweede deel liegt er ook niet om. Het speelt zich af in de eerste helft van de zeventiende eeuw. Plaats van handeling is een klein dorpje in Jutland.
Welkom in de wereld van Ana en MiaDe titel van dit boek van Lana Lux is een vreemde vertaling van het Duitse origineel, Jägerin und Sämmlerin. De jagerin lijkt goed te passen bij de moeder, de verzamelaar past goed bij de dochter. Deze verzamelt speelgoeddieren, niet zo spannend, maar dat is anders voor voedsel. Dat verzamelt zij dwangmatig. Gezien de verhouding tussen deze twee is Mijn moeder heeft altijd gelijk een nogal merkwaardige titel.
Interessant, hoewel titel de lading nauwelijks dektHet dubbelleven van Melenti Maschoelia van Dato Turashvili gaat over de zoektocht van de auteur naar wat er gebeurd zou kunnen zijn met zijn grootvader. Deels dekt die titel de lading, maar het is toch net even anders. Alles overziende zijn die naspeuringen van ondergeschikt belang. Het blijkt wel een mooie kapstok om van alles aan op te hangen.
Doembeeld van een leeg nestZo’n doe maar gewoon dat is al gek genoeg type. Maandag wasdag, woensdag gehaktdag, zaagmans, spruitjeslucht, op vakantie met een auto volgeladen met van alles want je weet maar nooit. Doe je voorzichtig knul, kijk goed uit met oversteken, glaasje melk voor je gaat slapen, zal ik je instoppen? Zo’n moeder is Anne-Marie, de hoofdpersoon uit Het laatste kind van Philippe Besson.
Niet erg geslaagde uitvergroting van de werkelijkheidVeel toekomstromans hebben als gemene deler dat de beschreven toekomst niet iets is om naar uit te zien. Op De dag van de Opritsjnik van Vladimir Sorokin is dat zeker van toepassing. Sorokin is in Rusland een bekende verschijning, in Nederland is hij nauwelijks bekend. Dit boek heeft vast niet gezorgd voor een grotere bekendheid alhier en om eerlijk te zijn snap ik dat wel.