Het zou goed zijn om boeken te kopen als je de tijd om te te lezen erbij kon kopen – Arthur Schopenhauer
Nieuwe aanwinsten 28-01-2022Je zult toch maar bang zijn dat je niets meer te lezen hebt…
Het werd weer eens tijd dat om een rondje te maken langs een paar kringloopwinkels. Hoewel ik genoeg boeken heb om een paar jaar vooruit te kunnen kon ik dit toch niet laten staan! Hieronder de titels:
Biografie in telegramstijlDe toekenning in 2019 van de Nobelprijs voor literatuur aan de Oostenrijker Peter Handke was omstreden vanwege zijn politieke stellingname inzake de Westerse oorlogshandelingen tegen Servië. Zijn kwaliteiten als schrijver zijn veel minder omstreden. Hij kreeg bekendheid door zijn tirade in 1966 tegen de drang tot beschrijven in de literatuur. Zijn in 1972 verschenen en nu opnieuw in vertaling uitgebrachte Ongezocht ongeluk is een voorbeeld van zijn kijk op schrijven. Wat hij beschrijft doet hij in telegramstijl, zonder opsmuk en oeverloos gewouwel.
Beeld aan gruzelementenSándor Márai is een voorbeeld van een auteur die pas na zijn overlijden beroemd werd. Hij is in 1900 geboren in Košice, in wat toen nog Oostenrijk-Hongarije was. Márai was journalist en vertaler en via allerlei omwegen kwam hij uiteindelijk in de Verenigde Staten terecht. Hij publiceerde vanaf 1929 romans, verhalen en essays maar deed dat in zijn moedertaal, Hongaars. In zijn later communistische geboorteland werd zijn werk geweerd en bleef zijn bereik beperkt. Na het overlijden van zijn vrouw in 1986 en kort daarop van zijn zoon pleegde de eenzame Márai in 1989 zelfmoord. In 1990 werd Gloed in Italiaanse vertaling uitgebracht. Toen dit boek een aantal jaren later op de Duitse televisie lovend werd besproken was er geen houden meer aan. In Nederland heeft Wereldbibliotheek inmiddels twaalf van zijn boeken in vertaling uitgebracht. Recentelijk is De nacht voor de scheiding in een herziene vertaling (oorspronkelijk 2006) opnieuw verschenen.
De roman is als de schrijverHet is nu een paar dagen geleden sinds ik Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer uit heb. Het is verkeerd om het op de man te spelen en toch kan ik het niet helpen: ik zie overeenkomsten met de verschijning van de auteur en dit boek. Aan de stevige kant, hij oogt uitbundig en dat is het boek ook, (te) veel versiersels en een zekere drammerigheid valt moeilijk te negeren. Tegelijk zijn de kwalificaties origineel, bloemrijk en imposant van toepassing. Hoe dan ook, beide zijn interessant om naar te kijken en te luisteren respectievelijk om te lezen.
Dit boek van Annie Dillard, Pelgrim langs Tinker Creek, zou mij geheel zijn ontgaan als niet kort na elkaar twee mensen dit zouden hebben genoemd. De eerste was de “elitaire Limburger” Chrétien Breukers, aldus de vaste aankondiging van podcastserie De nieuwe contrabas. De tweede was onze dochter die toen zij hierover hoorde meteen enthousiast opveerde en mij te kennen gaf dat ik dat absoluut moest lezen. Ik was eigenlijk al overtuigd, maar het laatste zetje gaf de recensie van Marjon Nooij op De Leesclub van Alles, zie de link onderaan.
Als gedachte-experiment wel geslaagdZonder dat ik goed kan duiden waarom dat zo is had ik al een tijdje de wens om eens een boek te lezen van Philip K. Dick. Hoewel er meerdere titels op mijn wensenlijst staan werd het De man in het hoge kasteel, simpelweg om dat dat toevallig op mijn pad kwam. Andere titels die ik van hem wil lezen zijn Minority report en Do androids dream of electric sheep?, wat ik trouwens een prachtige titel vind en nog zo wat meer.
Grappige bejaardenthrillerAls je met enige regelmaat naar de BBC kijkt dan is het nauwelijks mogelijk dat je Richard Osman nog niet bent tegengekomen. Hij is programmamaker, hij heeft al heel wat programma’s gepresenteerd en ook als panellid kun je hem bijna niet vermijden. Het is geen ramp, het is best aangenaam om hem te zien en te horen. Voordat hij ook maar een boek had voltooid waren de rechten van zijn eerste boeken al voor een hoge prijs, een bedrag van zeven cijfers voor de komma, aangekocht door een grote uitgever. De moordclub (op donderdag) is zijn debuut en zoals dat wel vaker gaat bij publieke figuren waren ook de filmrechten al snel verkocht en niet aan de eerste de beste: Steven Spielberg. Hoewel het boek af en toe een rommeltje is denk ik dat er best een aardige film van valt te maken.
Dit boek trok mijn aandacht nadat ik de prachtige film The professor and the madman had gezien, met een glansrol overigens van Sean Penn. Die film speelt zich deels af tijdens het werk aan de Oxford English Dictionary. Het boek van vergeten woorden, het debuut van Pip Williams, speelt zich ook in die periode af. Williams is geboren in Londen en woont nu in Australië. Dit boek heeft verschillende nominaties in de wacht gesleept in de categorie historische fictie.
De laatste maanden kwamen er steeds meer en vaker twijfels of ik met deze website wel wilde doorgaan. Dat had meerdere redenen. Ik heb even de tijd genomen om de voors en tegens tegen elkaar af te wegen.
En weer een jaar voorbij en dus is dit het laatste maandoverzicht van 2021. In december heb ik, net als in november, tien boeken gelezen. Op één na waren het voor mij allemaal nieuwe auteurs. Het was een wisselvallige maand: een paar heel goede boeken, een paar boeken die varieerden van goed tot matig en een enkele die ik niet veel vond.
Welke boeken heb ik dan in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden? In chronologische volgorde.