Digital nymphet – Merel van Slobbe

Dit is geen lichaam maar een netwerk
de kleur van je ogen is digitaal bepaald
blote meisjesbuiken die uit scripts bestaan
trillend als hologrammen klampen we ons aan elkaar vast
we pellen elkaar af, we trekken onze kleren uit
tot er alleen nog emoji’s overblijven
and we do not talk to strangers.

We zijn onze melktanden verloren
maar onze oksels zijn geurloos.
Lolita waar ben je gebleven
fire of my loins, my sin, my soul
alles dat digitaal is, is glad
and we do not talk to strangers.

We raken verdwaald
wifi glipt tussen alle kieren door
het verstrengelt zich tot iets
dat niet te ontwarren is
pixels klitten zich in elkaar.

We dromen van schimmel en fruitvliegjes
we dromen van een paars oerwoud
we dromen van rottende frambozen
we dromen van menstruatiebloed
we dromen van fluwelen handen
die onze haren kammen
and we do not talk to strangers.