Het sonnet – Hans Vlek

Hoe vreemd ritm’en regelmaat van het sonnet!
Net alsof je met een Siberische tijgerhaar
uit langvervlogen tijden voor de literaire pret
op de viool der schoonheid speelt, met

rijm als mayonaise voor een ego
dat zich laat overheersen door de Schijn.
Constructiever lijkt me het spelen met Lego
en dat zal misschien ook leerzamer zijn.

Zo drinkt men bellettristisch wijn
op mooie uitgeversrecepties, fijn,
waarop ik met boeddhistische taalconcepties

uiterst wantrouwig het gebeuren gadesla.
Gedichten dienen te bezinken in een la,
zei van Ostayen, waar ik gaarne achter sta.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.