Het is tijd, de tekenen zijn overduidelijk,
zelfs hier in het dorp waar de vijand niet komt.
De kleinsten worden huilend wakker
uit dromen die zij uit de groten hun mond
hebben opgeraapt. Nog blijft het ver, maar niet
zo ver dat de grens van de huidskleur
nog telt. Ook witte steden kunnen geraakt,
terwijl men een dessert of koffie bestelt
of in de rij staat voor een concert. Het is tijd,
ook in dit dorp, dat men de wereld begrijpt.
’s Avonds als men in de velden gaat wandelen
met zijn hond. Of het vlees grilt op zijn gazon.
De vijand kuiert niet door de velden
en drinkt geen cava op het gazon.
Hij verplaatst het geweld van elders
naar hier, bijna hier. Het is tijd, hoog tijd
te begrijpen waarom.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.