Vertrouwen – W.J. van Zeggelen

Waar we in des levens loop
Soms op een zandgrond bouwen –
Te leur gestelde hoop
Dempt toch geen stil vertrouwen.
Vertrouwen is een vrucht,
Die voeden kan en laven,
Waar reeksen van genucht
Het dorstend hart begaven;
Maar te edel en te goed
Is ze om in ’t wild te groeien:
Hier vraagt zij zonnegloed,
Daar noopt zij tot besnoeien.
Wijst ze naar boven heen –
Heur wasdom werkt het goede;
Bepaalt ze u slechts beneên –
Wees ernstig op uw hoede:
Hem, die deez’ klimoprank om ’t eigen ik slechts windt,
Hem maakt heur kwistig sap bij wijlen stekeblind.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.