‘Een zwaluw! Zwaluw!’ roep je. Niemand kijkt.
Toch weet je bijna zeker dat het klopt:
de som van hooi op vork, op vork, is nagenoeg
gelijk aan het aantal druppels dat doet overlopen,
maar niet vandaag. Het licht laait op
en ergens neemt een teef haar jongen in de bek,
houdt een kleuter wormen onder glas,
laat een teek zich vallen van een warme hals
dus jij knoopt folie in de kersenboom.
– de spreeuwen zullen dit jaar niet, niet hier.
Oogsten voor wie edel met metalen zaait.
‘Een zwaluw! Zwaluw!’ En je wijst. Plant je voeten
in compost. Stopt een handvol aluminium in je mond.
—
