Vijftig jaar na dato vertelt de auteur (1928-1996) wat hij als Duits-joodse jongen doorleefd heeft. In 1937 naar Nederland gevlucht, in 1942 naar Westerbork getransporteerd, in 1944 naar Theresiënstadt. Zijn ouders zijn omgekomen. Alleen staat hij als zeventienjarige. Geholpen door een goede vriend van zijn vader redt hij het om in recordtempo eindexamen HBS te doen. "Verdringing van het ondraagbare verleden ging mij indertijd wat makkelijker af. Maar nu zijn die afbeeldingen (in een boek over kamp Westerbork) zoekplaten naar doden en overlevenden geworden en houden ze mijn aandacht gevangen", schrijft hij in het titelverhaal. Van de zoektocht is dit boekje met vier sober vertelde verhalen de neerslag. Aangrijpend, met name voor wie er nog enig besef van heeft.
