Lévi Weemoedt, pseudoniem van Isaäck (Ies) Jacobus van Wijk (22 oktober 1948) is een Nederlandse schrijver en dichter.
Loopbaan
Weemoedt studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Leiden. Hij heeft dertien jaar als leraar Nederlands in Vlaardingen voor de klas gestaan.[2] Omdat hij hierin niet voldoende voldoening vond, stopte hij met lesgeven. Weemoedt is schrijver van tragi-komische korte verhalen en dito gedichten die veelal in en rondom Vlaardingen spelen. Ook was hij als medewerker verbonden aan het Algemeen Dagblad en publiceerde hij in Renaissance. Verder was Weemoedt van 1976 tot 1979 redacteur van literair-satirisch studentenblad Propria Cures, later, in de jaren ’80 schreef hij in “Mare,” het weekblad van de Rijksuniversiteit Leiden. Weemoedt debuteerde in 1977 met Geduldig Lijden, een jaar later gevolgd door Geen Bloemen en Zand Erover (1981). Zijn werk werd in 2007 verzameld in Vanaf de dag dat ik mensen zag. In totaal 261 gedichten was de oogst van dertig jaar schrijven. In 2014 voegde de bundel Met enige vertraging daar 83 gedichten aan toe. In 2018 verscheen Pessimisme kun je leren ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag. Deze bloemlezing kwam bovenaan te staan in De Bestseller 60 en er werden meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. Sinds 1992 woont hij in Assen.