Amusante bovennatuurlijke thriller
Thrillers en fantasyverhalen hebben nogal eens te lijden onder te veel ernst of bijna ondraaglijke zwaarte. Af en toe verschijnen er boeken die lichter van toon zijn en evengoed een serieus verhaal bieden. Zo een uitzondering is Heksenhoeve van An Janssens.
Op een oude boerderij in het Meerdaalwoud gebeuren vreemde dingen. Wie daar niet hoort en er toch verzeild raakt komt er niet meer uit.
Het wordt de Heksenhoeve genoemd. Het wordt bewoond door personen die weinig contact hebben met de buitenwereld, het terrein is afgesloten. Het woud er omheen is ook niet pluis. Het wordt bevolkt door woudlopers, griezelige wezens die van voorbijgangers niet veel overlaten.
Er is een gruwelijke moord gepleegd op een studente in Leuven. De politie gaat op onderzoek uit natuurlijk. Het factotum van het korps, Sander Dats, een neefje van de commissaris helpt op zijn manier mee. Hij doet van alles wat niet is toegestaan, heeft geen bevoegdheid maar komt desondanks van alles op het spoor. Hij denkt dat er een verband is met de ontoegankelijke hoeve.
Er blijkt veel mis te zijn met het lopende onderzoek, net als met het onderzoek naar een vergelijkbare moord, 21 jaar geleden.
De ex van Sander, Anouk, krijgt delen van het verhaal te horen en gaat op eigen houtje op onderzoek uit. Zij belandt in het enge woud en uiteindelijk denkt zij redding te vinden, doch zij belandt op de Heksenhoeve. Een terugkeer lijkt er niet in te zitten, maar Anouk en Sander laten het er niet bij zitten.
Zonder dat zij erg veel diepgang krijgen zijn de hoofdpersonen herkenbare karakters. De hoofdpersoon Sander Dats is een dwangneuroot: teldwang, alles moet op zijn getalsmatige manier kloppen en onheil dreigt volgens hem als dat niet zo is. Een merkwaardig type deze Sander, neurotisch, opdringerig, maar net op het moment dat hij echt irritant gaat worden nemen andere personen, vooral Anouk, de hoofdrol over.
Heksenhoeve is vlot geschreven, het leest gemakkelijk. Het bevat de nodige humor en knipoogjes, het verhaal is tamelijk origineel en interessant, doch echt spannend wordt het nooit. De plot rammelt ook hier en daar, sommige ontwikkelingen gaan wel heel snel, het is hier en daar te voorspelbaar en het toeval speelt soms een te grote rol.
Maar door de meer dan gemiddeld luchtige toonzetting vormt Heksenhoeve wel een aangename afwisseling in het verder vrij eentonige (in letterlijke zin) thrillerlandschap. De minpuntjes neem je daardoor makkelijk op de koop toe.
Thriller, fantasy
Luitingh Fantasy
2016
Paperback
283
In het Meerdaalwoud staat een verscholen boerderij. Wandelpaden lopen er ver omheen, geen konijn of hert waagt zich in de buurt en de bewoners leven er nog zoals honderd jaar geleden: er is geen elektriciteit, de wc is een hokje buiten en water komt uit de waterput. Maar wie of wat houdt de bewoners daar... en hoe kunnen zij iets te maken hebben met de moord op een studente, tien kilometer verderop in het bruisende Leuven?
Vragen voor rechercheur Sander Dats. Door zijn allesoverheersende teldwang is hij het mikpunt van spot, maar dit is zijn kans om zich te bewijzen. De zaak neemt echter een onverwachte wending wanneer Sanders ex Anouk tijdens een winterstorm op de Heksenhoeve terechtkomt en de bewoners haar niet meer laten gaan.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.