Op de locomotief van mijn zoontje – Willem Wilmink

Niets, niets ter wereld heb ik zozeer lief
Als u, o snuivende locomotief,
Die langs de tralies van den aldag snelt,
Van enen zwarten stoker vergezeld!

Geen porceleinen lichtbedradingsknoppen,
Die langs de gevel ener hoeve droppen,
Geen Christusbeeld met afgemaald gelaat,
Dat tussen bloeiende lupinen staat,

Noch ook de toren van de heidewacht,
Die ons als kind’ren in verrukking bracht,
Geven het landschap zulk een onderlijning
Als uwe zwarte, stampende verschijning!

Thans kunt ge ook in mijne woning stomen:
Ik heb uit Sinkel’s winkel meegenomen
Uw evenbeeld, op kleine schaal gemaakt,
Waarbij mijn zoontje blijde kreten slaakt!