Blijf maar – Leo Vroman

Lieve Aarde, blijf toch leven
al zuigen wij met oliedorst
de zwartste wolken uit je korst.
Het is al donkerder dan zo-even,

het is al heter dan daarnet.
We hebben tegen beter weten
je gulle borsten opgegeten.
Vergeef ons nu ons vet.

En hoe bevuilen wij de zee?
Onze billen steken uit
als onfatsoenlijk barstend fruit.
Daarmee.

Lieve Aarde, blijf maar leven.
Ik heb je al zo vaak geschreven.
Wat kan ik verder doen?

Je helpen alles op te geven?
Ook ik blijk niet meer zo gedreven
als toen.