Ik heb een hechtingsstijl van een treksprinkhaan:
bij gunstige omstandigheden groepeer ik mij,
vind een vriend in een eenling.
Een omhelzing komt mager uit ons lijf
maar ik doe het ermee.
Soms wil ik vertrekken als de akkers kaal zijn,
gun ik de aarde meer groei dan een mens sterven kan
na een avond waarin we als plaag genoemd zijn
met jou een zwerm ben, een hongersnood desnoods
tot we niet meer vervellen, in onze vorm het grootst zijn.
