De man schreef op wat hij bedacht
hij krabde zich eens op het hoofd
en zei: als dit ooit wordt geloofd
ben ik de laatste die er lacht
de man ging onverschrokken voort
en pende wat hem inviel neer
hij sprak: het is een rare eer
dat ik door u word aangehoord
die niet verstaan kan wat ik schrijf
zolang ikzelf daarbuiten blijf
dus mocht u ooit mijn verzen lezen
versta die dan alsof in wezen
die ongehoorde woordenbrij
uw schepping is, niet die van mij
