Onder de wilgeboomen
heb ik het water stil gezien.
Schaduw is langs gekomen,
van een kapel misschien.
Achter de grijze takken
strekte de verre lucht heel blauw.
Droomend lagen de vlakken
groen kroos in het watergrauw.
En de begrasde kanten
schenen geweldig hoog te gaan:
schuchtere waterplanten
scholen er tegenaan.
Zoo vond ik stille slooten
vol van bedaarden zonneschijn
en heb de rust genooten
van hun gelukkig zijn.
