Al dweept heel Nederland met deze tijd
Van mij mag lente wel véél korter duren
Wat is er aan om naar natuur te turen
Die woelt en dolt en joelt van zottigheid?
De maagdenpalm bloeit als een paarse stoot
Van krolse katten is de buurt vergeven
De vogelkelen kwelen bij het leven
Ja zelfs de bleue muurbloem geeft zich bloot
Ooit voelde dit seizoen als iets van Eden
Maar als ik nu die dartelheid bezie
Dan voel ik enkel maar melancholie
Om dat wat was, ons passievol verleden
Toen wij elkaar nog lange nachten kusten
Nu mompelen we mat en futloos ‘truste’
—
