Christina Guirlande

Christina Guirlande is een Vlaams schrijfster en onderwijzeres. Zij werd als Godelieve De Beule geboren te Moerzeke bij Dendermonde op 11 november 1938. Na de lagere school in haar geboortedorp studeerde zij voor onderwijzeres aan de Normaalschool O.L.V. Presentatie te Sint-Niklaas. Zij gaf daarna enkele jaren les aan de Oefenschool van hetzelfde instituut.

Op haar dertiende begon ze met het schrijven van verhaaltjes maar vooral van gedichten. De Schelde speelde er een grote rol in. Ze gebruikte toen al het pseudoniem Guirlande, gevonden in het jeugdboek ‘Sabinneke’ van Beatrijs Vermeyen. Volgens haar ‘een jeugdzonde waar je levenslang voor boet’.

Als onderwijzeres schreef zij voor haar leerlingen verhalen, gedichten en toneelstukjes. Die werden meestal gepubliceerd in de tijdschriften van Averbode. Zij was een van de eersten in Vlaanderen om voor de jeugd over de Derde Wereld te schrijven. Haar verhalen voor jonge kinderen spelen zich overwegend af in de wereld van de fantasie.

Zij schrijft ook gedichten voor volwassenen, gebundeld in tien dichtbundels. Talrijke gedichten werden in bloemlezingen opgenomen, onder andere bij Davidsfonds, Lannoo, Poëziecentrum. Een vijftigtal gedichten werden getoonzet door diverse toondichters. Zij vertaalt eveneens gedichten uit en naar het Frans. Zij schrijft, dikwijls in opdracht, teksten voor tiener- en kinderliederen.

Tot hiertoe werden meer dan 700 verhalen, gedichten en korte essays gepubliceerd in tijdschriften, periodieken of weekbladen.Voor haar jeugdboeken ontving zij onder andere tweemaal de Boekenleeuw. Ook haar gedichten werden meermaals bekroond.

Van 1977 tot 1981 maakte Christina Guirlande deel uit van de Adviescommissie voor de Letterkunde (nu Vlaams Fonds voor de Letteren) en was jarenlang secretaris van de Vereniging van Kunstenaars voor de Jeugd.

Bron: Wikipedia
Profiel op DBNL

Share

Diagnose – Christina Guirlande

Voor Th.

1.
Uit luttele dingen had zij
haar wereld gebouwd

rechtlijnig als de afstand
tussen woord en daad

een sterke vrouw volgens
het Boek der Spreuken:

‘de dag van morgen ziet ze
lachend tegemoet’

tot op de dag dat lach
tot grijns verstarde, elk schip
verging, de olie droogde

in de kruiken en de zon bezweek,
hoe één woord plots
haar hele wereld kraakte.

2.

Neem alles weg wat van haar was
zodat er plaats is
voor wat van haar blijft,

verbrand het bed van zoveel
radeloze uren, verwijder bloemen

en hun schuldgevoel, doof
kaarslicht smekend om geduld,

draai de tijd niet terug, veeg
zomers uit en hun gemeen bedrog

roep haar opnieuw voor de geest
als een mens.

Meer over Christina Guirlande

 

Share