Eén keer in haar leven had ze de zee willen zien
maar zoveel water deed haar aan rampspoed denken
Ze had het ruisen van de golven willen horen
maar de wind maakte haar bang en verward
Ze had blootvoets de duinen willen beklimmen
maar hield zich het liefst op de vlakte
Ze had schelpen willen rapen als een kind
wie kon ze dààrmee nog verrassen
Ze wou de zon op het water zien ondergaan
maar moest voor het donker weer thuis
Toen jaren later op ieder verweer
een passend weerwoord gevonden was
nam iemand haar mee voor een andere reis
en bracht haar nooit meer terug.
—
Meer over Christina Guirlande
