Genoeg gedicht over de liefde vandaag
want al schrijvend heb ik de liefde niet bedreven.
Het leven laat zich maar al te graag
liever beschrijven dan beleven.
Die jij van wie ik zo hoog opgeef
die leeft niet behalve zoals ik je opschreef.
Je kust en je verlaat zoals de windhaan draait,
mijn plaat steeds overslaat,
zoals, zoals men zegt, dat in het echte leven gaat.
Hagar Peeters
Zal ik nog een eindje met je meelopen? – Hagar Peeters
Ja hoor. Je mag meelopen tot het stoplicht,
of tot de eerstvolgende tunnel.
Tot de derde straat rechts,
tot de ingang van het park.
Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij
het ziekenhuis, tot aan mijn huisdeur.
Vannacht kwam ik mijn ouders tegen – Hagar Peeters
Vannacht kwam ik mijn ouders tegen,
twee bleke schimmen die naar elkaar
toe negen in het witte licht van een lantaarn.
Aan hun geluk te zien kon ik nog niet
geboren zijn. Ze waren jong en heel verliefd.
Een groot verdriet bedroefde mij
omdat ik wist hoe het zou verdergaan.
Brief – Hagar Peeters
Als je aan me vraagt wat ik zoal doe de hele dag
weet dat ik dan hard bezig ben met van je te houden.
Ik kan niets nuttigers bedenken
en niets dat minder schade toebrengt aan de mensheid.
Wat anders is nodig om in de hemel te komen,
wel heb ik het er maar druk mee
alleen te doen wat in overeenstemming is
met wat ik voor jou voel.
Het spreekwoord zegt – Hagar Peeters
Zoals een Romeins leger na een nederlaag
de terugtocht aanvaardde
zo is na elk verlies een terugtocht mogelijk.
Aanvaard die.
In hun schaduw – Hagar Peeters
Het is het lot van generaties
dat zij altijd worden gescheiden,
verschillende werelden binnendringen
op dezelfde, deze ene, aarde.