De Barbarotti reeks kent vijf delen. Ongebruikelijk kort voor Scandinavische begrippen, waar minstens tien de norm lijkt te zijn. Het zijn geen thrillers in de klassieke zin. Het zijn meer verhalen over mensen, onderlinge verhoudingen, psychologische diepgang en af en toe een uitstapje naar andere landen waarvan de sfeer op meesterlijke wijze wordt getekend.
Maar, in elk verhaal komt wel een misdaad voor. Het is telkens weer een puzzel voor Barbarotti. Hij weet deze vooral op te lossen door zich te verdiepen in de slachtoffers, de personen om hen heen, onderlinge relaties uit te pluizen en zich te verdiepen in gebeurtenissen uit het verleden. Eigenlijk zijn de misdaden vooral een kapstok om een mooi verhaal aan op te hangen.
De hoofdpersoon is atypisch. Barbarotti is niet bepaald een grote tobber, hij heeft geen bijzondere afwijkingen zoals verslavingen. Eigenlijk is hij een doodnormale man met maar één kenmerkend aspect: zijn spel met het al dan niet bestaan van een hogere macht. Tijdens zijn leven kent hij plussen en minnen toe en als de uitkomst daartoe aanleiding zou geven is hij bereid de aanwezigheid van een hogere macht te accepteren.
