Het leek alsof we ver weg waren.
We zagen vogels die we niet noemden.
Het was koud maar er bloeiden bloemen
van ijs. Sneeuw viel in onze haren.
Johanna Kruit
Woorden – Johanna Kruit
Het zwerven is me lang geleden opgelegd.
Mijn stem gekeerd naar binnen blijf ik buiten
de regels van het spel, dat vaak te luid en
onwaarachtig om een winnaar vecht.
Tijd – Johanna Kruit
Ik ken de eindeloze tik
van tijd die ik niet meer zal krijgen
straks zullen alle woorden zwijgen
de kamer hangt al vol van schrik
Johanna Kruit
Johanna Kruit groeide op als één na oudste in een gezin van elf kinderen. Haar vader was boekhandelaar. Kruit bezocht de mulo en werkte daarna als verpleegster in een kindersanatorium. Daarna had ze een tijdje een jeugdrubriek in een regionale krant. Toen ze op latere leeftijd last kreeg van een hernia en ze lange tijd op bed moest gaan liggen begon ze met schrijven.
In 1976 debuteerde bij uitgeverij WEL het boek Achter een glimlach. In 1989 kwam haar eerste kinderboek Als een film in je hoofd uit. Hierna ging ze verhalen en gedichten schrijven voor Vrij Nederland, Margriet, Okki, Taptoe en Mik-Mak. In 1996 kreeg ze een Vlag en Wimpel voor haar jeugdbundel Zoals wind om het huis. Kruit wordt samen met de schrijvers Leendert Witvliet, Wiel Kusters, Remco Ekkers en Ted van Lieshout gerekend tot de zogenoemde Blauw Geruite Kiel-groep. Kruit bezoekt scholen en bibliotheken in Nederland, waar ze voorleesdagen geeft.
Bron: Wikipedia
DBNL over Johanna Kruit
Verveling – Johanna Kruit
We deden niets
we keken maar naar wat gebeurde
hoe auto’s wachtten langs de stoeprand
hoe regen langs de ramen zeurde
we zwaaiden zelfs niet naar de buren
van de overkant.
Geheim – Johanna Kruit
Het geheim van de dichter mag niemand zien.
Hij schrijft met onzichtbare inkt.
Maar als je goed leest dan ontdek je misschien
dat er tussen de regels iets zingt.