Met blauw-papieren pijlen op mijn wangen
En op mijn hoofd een gele ster geplakt,
Blijf ik, terwijl een aap mijn handen pakt,
Onderste-boven aan een rekstok hangen.
Mijn meester wil de wereld vroolijk maken,
– ‘Satans Apostel’ noemt mij ‘t aanplakbord –
En ‘t volk, een optocht gekke pelgrims, wordt
Hierheen gestuurd, en ik moet het vermaken.
Het lacht om alles wat mijn waanzin doet,
Ik speel voor hond, voor mensch, voor olifant:
Ik blaf, ik schreeuw, ik daver met mijn snuit –
Laat in den nacht stroomt het de tent weer uit:
Ik leun op ‘t plein, waar de lantaren brandt,
Tegen den paal, en keur mijn daden goed.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.