Steriel en kleurloos
Het vierde deel in de Millenniumreeks kent een omstreden voorgeschiedenis. De auteur van de eerste drie delen, Stieg Larsson, overleed voordat hij serieus werk kon maken van deel vier. De verhaallijn was er, het boek moest nog worden geschreven. Dit is gedaan door de misdaadjournalist en non-fictieschrijver David Lagercrantz en is uitgebracht onder de merkwaardige titel Wat ons niet zal doden.
De eerste helft wordt gebruikt om verschillende plotlijnen uit te zetten. Milllennium verkeert in zwaar weer en de journalistieke toekomst van Mikael staat op het spel. Er is sprake van diefstal van software die betrekking op de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie. Lisbet heeft ingebroken bij de NSA en heeft een bestand gedownload dat zelfs zij niet weet te kraken. De NSA voelt zich in de kuif gepikt en gaat op jacht naar de hacker. Een computerprogrammeur, Balder, stopt ermee en gaat zich plotsklaps bekommeren om zijn autistische zoon, een jongen die hij daarvoor nooit aandacht heeft gegeven. Het blijkt van korte duur als Balder wordt vermoord. Een tot mislukken gedoemd huwelijk van de moeder van die jongen met een tirannieke zuiplap wordt breed uitgemeten. Daarnaast zijn er nog enkele kleinere verhaallijnen die als bomen het zich op het bos doen vervagen.
De verhaallijnen komen in de tweede helft van Wat ons niet zal doden keurig bij elkaar en dan komt er eindelijk een beetje schot in het verhaal. De afronding is zorgvuldig en zoals wel vaker is het eind goed, al goed. Lagercrantz laat wel opzichtig de mogelijkheid open voor een vervolg en dat zal er ongetwijfeld wel komen.
De grote vraag is hoe Lagercrantz omgaat met de erfenis van Larsson. Dat valt niet mee. De auteur van de eerste drie delen was allicht niet de meest getalenteerde schrijver maar hij was in ieder geval authentiek en gedreven. Lagercrantz neemt wel erg ruim de tijd om alle plotlijnen uit te zetten, het duurt te lang voordat er vaart in komt, de spanning blijft te lang uit. Daarnaast is hij nogal uitleggerig als het gaat om de personages. En dat zijn er nogal wat. Iedereen wordt uitvoerig geïntroduceerd, ook personen die in het verhaal nauwelijks enige betekenis hebben. Hij had daarin selectiever moeten zijn, het is te veel van het goede en de wel belangrijke en interessante personages zijn daardoor nauwelijks te onderscheiden van de bijfiguren.
Wat ons niet zal doden is al met al een tamelijk onevenwichtig boek met een matig begin en een aardig eind, met te veel aandacht voor irrelevante personen en bijzaken. De wijdlopige stijl, uitleggerig en beschrijvend, helpt ook niet. Het schrijven van spannende fictie is een ander metier dan journalistiek en het schrijven van non-fictie.
Het resultaat is een kleurloos en steriel werk. Terwijl van de eerste delen diverse passages in het geheugen gegrift lijken te zijn, is van Wat ons niet zal doden na enkele weken het meeste vervaagd. Dat is geen goed teken.
Wat ons niet zal doden
Millennium
Thriller
Bruna
2015
E-boek
512
Geri de Boer
Het tijdschrift Millennium heeft nieuwe eigenaren. Boze tongen beweren dat Mikael Blomkvist zijn beste tijd heeft gehad en hij vraagt zich af of hij iets anders moet gaan doen.
Lisbeth Salander is rusteloos. Ze doet mee aan een grootschalige hackeraanval en neemt risico’s die ze normaal gesproken zou vermijden.
Op een avond krijgt Blomkvist een telefoontje van professor Frans Balder, een autoriteit op het gebied van kunstmatige intelligentie. Balder zegt zeer gevoelige informatie te hebben over de Amerikaanse inlichtingendiensten en heeft contact gehad met een jonge vrouwelijke hacker die erg veel lijkt op iemand die Blomkvist maar al te goed kent.
Mikael Blomkvist hoopt met deze informatie de scoop te hebben die hijzelf en Millennium zo hard nodig hebben. Maar zijn onderzoek brengt grote gevaren met zich mee. Lisbeth Salander heeft zoals gewoonlijk haar eigen agenda. In Wat ons niet zal doden kruisen hun wegen opnieuw en gaat hun verhaal verder.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.