Crossing Border 3-11-2017

Vorig jaar speelde Crossing Border zich voor het eerst af in en om Het paard, een concertzaal (pop, rock) in Den Haag. Het bleek geen verbetering voor de liefhebbers van het boek, voor muziekliefhebbers (ben ik trouwens ook, maar daarvoor ga ik niet naar Crossing Border) zal dat vermoedelijk anders zijn.
Toch heb ik voor dit jaar weer een passe-partout, tegen beter weten in? Wie heb ik aangehoord op de vrijdagavond?

Het meest mislukt
Het was spannend maar het lukte om nog net op tijd te zijn voor een interview door Sander Donkers met Claire-Louise Bennett, Persis Bekkering en Hanna Bervoets. Het gesprek begon moeizaam en het werd er in de rest van het uur niet beter op.

Eén van de eerste vragen aan Bennett ging al meteen de mist in:
Donkers: “Why did you write this book in a cottage”
Bennett: “Why??”
Donkers: “Yes, why”.
Bennett: “Because I live there!”, gevolgd door een licht spottende lach.

Het kwam niet meer goed. Donkers en Bennett spraken langs elkaar heen, vragen waren veel te complex voor een dergelijke setting en Bennett gaf meermalen de indruk niet goed te weten wat zij ermee aan moest.
Na 25 minuten werd de focus verlegd naar Persis Bekkering. Hoe lastig het is om een interview te houden over een boek dat nog moet verschijnen is hiermee wel aangetoond. Dat lag niet aan Bekkering, het was simpelweg een ongelukkige keuze. Ook dit gesprek was bijzonder moeizaam. Het begon al verkeerd met een vraag die je onmogelijk in een kort tijdsbestek kunt beantwoorden, het gesprek verzandde.

Na een half uur kwam een paniekerige organisator melden dat Hanna Bervoets er ook nog was. In de vijf (!?) minuten die haar nog waren vergund (een aanfluiting en een grove belediging aan het adres van deze schrijfster) probeerde ze er het beste van te maken.

Aangezien ik vooral voor haar naar dit onderdeel was gegaan was dit een grote teleurstelling. Verkeerde vragen, verkeerde verdeling en nauwelijks chemie tussen de geïnterviewden.

Het meest amusant
Het tweede onderdeel ging gelukkig heel wat beter. Interviewster Roos van Rijswijk pakte het goed aan door rustig te beginnen. Natuurlijk kon het ook nauwelijks fout gaan want Lesley Nneka Arimah had kort  daarvoor te horen gekregen dat zij een belangrijke prijs had gewonnen, de Kirkus review of books beloonde haar boek met de prijs voor beste fictie. Haar bundel is nog niet vertaald, maar in dit geval was dat geen probleem. De interviewster kwam met goede vragen en slaagde er uitstekend in om de interesse in het boek tot leven te wekken. Een interessant en bij vlagen amusant gesprek.

De andere geïnterviewde was Annelies Verbeke. Ook dit gesprek verliep heel soepel en was informatief met ter zake doende vragen. Hoogtepuntje was het verhaal dat zij voorlas, één van de vijftien verhalen uit haar bundel Halleluja. Een mooi verhaal met een bij vlagen heerlijk subtiel gevoel voor humor. Haar bundel komt op mijn lijst!

Het meest interessant
Helaas was de setting niet optimaal. Een gesprek in een uithoek van het zalencomplex, een kleine benauwde zaal. Een dubbelinterview door Hassan Bahara met Omar Hamilton en Ali Bader.

Deze auteurs hebben wel iets gemeenschappelijks: hun achtergrond. Islamitisch en journalist, publicist en denker, een combinatie die garant staat voor problemen in landen als Irak en Egypte. Deze heren brachten een interessant verhaal, doch de setting en hun vrij monotone manier van spreken maakte het niet gemakkelijk om er altijd de aandacht bij te houden.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.