En het werd winter…
De liefde voor een dier kan heel diep zitten. Als het overlijdt kan de rouw voor sommigen dezelfde gevolgen hebben als bij het overlijden van een menselijke geliefde. In Julius Winsome, de derde roman van Gerard Donovan, gaat het zelfs nog een stap verder. De gewelddadige dood van zijn hond Hobbes drijft de hoofdpersoon tot een wraakactie die zijn weerga nauwelijks kent.
Julius Winsome woont in een blokhut in de uitgestrekte bossen in Maine, een gebied met lange winters, een ijzig klimaat en lange donkere nachten. De blokhut is gebouwd door zijn opa die na de gruwelen van de eerste wereldoorlog het isolement opzocht. Zijn moeder overleed bij zijn geboorte. Zijn vader heeft hem opgevoed en gevormd in de blokhut die gevuld is met duizenden boeken; zo heeft zijn vader hem de woorden geleerd die door Shakespeare zijn verzonnen.
Julius heeft een korte periode een vrouw in huis gehad. In die tijd hebben zij een hond uit het asiel gehaald en hem Hobbes genoemd. Die vrouw verliet hem weer, de eenzaamheid was voor haar geen wenkend perspectief.
Op een kwade dag merkt Julius dat zijn hond niet is thuisgekomen van een zwerftocht. Hij vindt hem, gewond, schotwonden van heel dichtbij volgens de dierenarts. Het dier overlijdt en Julius gedachten gaan maar één kant op: wraakneming. Hij laat het niet bij gedachten en komt in actie; met verstrekkende gevolgen.
Julius Winsome laat zien hoe ver de liefde van de mens voor een dier kan gaan. In een omgeving waar dieren als nuttig of als prooi worden beschouwd is hij een onbegrepen ziel. De eenzaamheid maakt het er niet beter op, een gevoel dat wordt versterkt als hij merkt dat zijn voormalige geliefde heeft gekozen voor een man die volkomen tegengesteld is aan hem: politieman, jager en gespeend van enig gevoel van liefde voor dieren.
De manier waarop Donovan dit beschrijft is zodanig dat je helemaal meegaat in de gedachten van de hoofdpersoon. Ook de kilheid van het klimaat die vergelijkbaar is met de ongevoeligheid van de andere bewoners ten aanzien van dieren is prachtig beschreven.
De temperatuur loopt gelijk op met de gevoelens van de hoofdpersoon. Het begint warm, Hobbes leeft nog. Het wordt langzaam maar zeker steeds kouder, zoals ook Julius steeds gevoellozer wordt en het eindigt ijskoud. Het is een element dat Donovan ook heeft gebruikt in zijn debuutroman, De telescoop van Schopenhauer
Julius Winsome is een bevestiging van de literaire kwaliteit van Gerard Donovan. Een prachtig boek over liefde, eenzaamheid en geweld in een prachtige setting.
Roman
Ailantus
2006
Paperback
183
Marion Op den Camp
De hond Hobbes is de enige vriend van Julius Winsome in zijn blokhut midden in de uitgestrekte bossen van Maine. Julius' ex-vriendin vond het leven in de afgelegen hut met meer dan drieduizend boeken te geïsoleerd en koos voor een andere man. Winsome vindt het goed zo, tot het moment dat hij zijn hond bloedend aantreft, neergeschoten. Als de dierenarts hem vertelt dat het geen ongeluk was komt Julius in beweging. Het verslag van zijn wraakactie is adembenemend. De stem van Julius ? medelevend, kwetsbaar én dreigend, blijft je achtervolgen. Die stem en die stijl maken dat het boek leest als een tijdloze klassieker.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.