Boek versus beeld #6: We moeten het even over Kevin hebben

Het boek is beter dan de film. Met zo’n opmerking is het altijd gemakkelijk scoren. Maar klopt het ook of is het een staaltje interessant doen zonder onderbouwing. Ik waag een poging om tot een gemotiveerder oordeel te komen aan de hand van mijn eigen ervaringen.
Een en ander is uitsluitend mijn mening!

Er zijn vier punten te verdelen: ex aequo, een kleine overwinning of een afgetekende zege.
We moeten het even over Kevin hebben is nummer zes in de reeks.

Het boek
De publicatie van dit boek had enorm veel last van een ongelukkige timing. Zo rond de aanslagen van 9 september 2011 zaten uitgeverijen niet te wachten op een boek als dit. Nadat het uiteindelijk toch is gelukt om uit te brengen is het bijzonder goed ontvangen. Het is een schokkend verhaal, zeker als je enkele recente gebeurtenissen in ogenschouw neemt.

In het kort het verhaal:
Nadat haar 16-jarige zoon op zijn highschool acht mensen heeft vermoord, kijkt zijn moeder in brieven aan haar man terug op diens kindertijd in een poging een verklaring voor zijn gedrag te vinden. Deze internationale bestseller ontving de Orange Prize for Fiction en werd in 2012 verfilmd met Tilda Swinton in de hoofdrol.

Ik sloot mijn recensie af met deze conclusie:
“Met haar indringende schrijfstijl heeft Lionel Shriver met We moeten het even over Kevin hebben een indrukwekkend meesterwerk afgeleverd, een boek waarover je nog lang kunt blijven nadenken.
Haar creatie Kevin is onvergetelijk, de vele gedetailleerde beschrijvingen van zijn karakter en zijn daden zorgen ervoor dat je dit personage nooit meer vergeet.”

De film
Ik zag een beetje op tegen het kijken naar deze film. Het boek is bijzonder indringend, de gebeurtenissen zijn gruwelijk en onvergetelijk. Het verhaal kan niet verrassen. En: een moordpartij door een scholier op medescholieren is in de VS helaas geen bijzonderheid en ik zat niet te wachten op de uitbeelding van zoiets verschrikkelijks.

Nu ik hem heb gezien zijn die aarzelingen terecht gebleken. De film is goed opgezet, hoewel over de plot al aan het begin veel wordt weggegeven. Ook als je het boek niet zou kennen krijg je al snel een beeld van waar het op uitdraait.
Het acteerwerk is wisselend. Tilda Swinton speelt vrij overtuigend een moeder die een beetje tegen wil en dank een band probeert te krijgen met Kevin. Deze voelt haarfijn aan dat er weinig overtuiging achter zit en het manipulatieve rotkind neemt (en krijgt!) alle ruimte om haar leven te verzieken, en dat van vele anderen. De rol van de man / vader is vrij zwak.
De film is zeker de moeite waard maar een echte topper kan ik het niet vinden.

Conclusie
Het boek vind ik beter. Net zozeer omdat de film niet goed genoeg zou zijn, maar wel omdat dat medium zijn beperkingen heeft die evident worden bij dit soort verhalen. Het boek moet het voor een groot deel hebben van de opgeschreven gedachten van moeder Eva. In een film is dat nauwelijks uit te beelden. Verder vind ik de rol van de vader in de film niet sterk; zijn houding om alles van Kevin goed te vnden / praten en zijn vrouw niet te (willen?) steunen is in de film minder schrijnend dan in het boek.

Dus: het boek wint met 3 – 1.

Tussenstand
Waarmee de tussenstand nu 16 – 8 is voor het boek.

Zie voor eerdere afleveringen deze link naar de pagina Boek versus beeld

#1 Knielen op een bed violen
#2 No country for old men
#3 De stad der blinden / Blindness
#4 Voltreffer / One shot
#5 Mannen die vrouwen haten

NB: over de uitslag mag worden gecorrespondeerd maar hij staat wel vast.

Wordt vervolgd.

Share

1 gedachte over “Boek versus beeld #6: We moeten het even over Kevin hebben”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.