Drinklied – Hans Dorrestijn

Wie in ‘t café naar binnen kijkt,
ziet door het raam gezelligheid.
Vergis je niet het is maar schijn:
neem dat maar aan van Dorrestijn.

We verzuipen onze ellende
en vergooien ons geluk
en we slaan zo tussenbeide
wel voor dertig gulden stuk.

Iedereen heeft hier wel wat,
licht beneveld, ladderzat.
In ieders glas zit spijt en pijn:
‘t meest in dat van Dorrestijn.

Treed rustig binnen, wandelaar!
Voor jou staat ook het glas al klaar.
Maar voor drank moet er een reden zijn:
Een jeugd als die van Dorrestijn.

En moet je er laveloos vandoor,
dan komt er een taxi voor.
Daar moet dan nog wel geld voor zijn:
ach, leen dat maar van Dorrestijn.